«Σε τρεις γενιές δεν μπορεί …» Άρθρο-κραυγή αγωνίας από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου Χρήστο Καβαλή στο «ΝΕΟ ΦΩΣ»

---

Όταν σκέπτομαι ότι μόλις πριν από 73 χρόνια η Ελλάδα πάλευε για την ανεξαρτησία της, με λιγοστές δυνάμεις αλλά με πολύ πάθος και πίστη και κυρίως με ζωντανή την εθνική συνείδηση, και σήμερα βρισκόμαστε στο χάλι που είμαστε σαν Ελλάδα, επαίτες των δανειστών μας, προβληματίζομαι εντονότατα…

 

Όταν βλέπω πως ο λαός που είχε συνθήματα του από υπάρξεως το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και το «ΟΧΙ, σήμερα να περιμένει την δόση του από τους δανειστές του για ζήσει, προβληματίζομαι ακόμα περισσότερο…

 

Όταν ακούω κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις και στις εκπομπές, «θα, θα, θα» και στην πράξη οι θυσίες των Ελλήνων – που τελευταίως είπαν το «ψωμί- ψωμάκι» – να μπαίνουν σε ζυγαριά ακριβείας από τους ξένους τεχνοκράτες και στην πλάστιγγα των εκλογών και των δημοσκοπήσεων από το έλληνες πολιτικούς, παύω να προβληματίζομαι και αγανακτώ!…

 

Αλλά γιατί φτάσαμε εδώ; Η εντύπωση που όλοι έχουν είναι πως φταίμε όλοι !! Πολιτικοί και Λαός ! Λαός και πολιτικοί ! Είναι όμως έτσι;

 

Σε μια κατάντια βεβαίως όλοι φταίμε, αλλά όπως λένε και οι Αιγύπτιοι «Ο αδικών πρώτος φταίει περισσότερο», αλλά ποιος είναι αυτός;

 

Σίγουρα δεν μπορεί να είναι ο απλός λαός, αλλά οι διοικούντες, και όχι μόνο οι πολιτικοί, αλλά και ο κάθε υπεύθυνος στο κρατικό μηχανισμό που νομοθετούσε, εκτελούσε ή ήλεγχε έχοντας τα μάτια του στην καρέκλα και την πλάτη του στο εθνικό συμφέρον, ή τα μάτια του στην τσέπη του και την πλάτη του στην διαφθορά !

 

Μόνον ένα αδιάφορο, χωρίς εθνικό στόχο, κοντόφθαλμο πολιτικοποιημένο σύστημα, συνεπικουρούμενο από μία ανάλογη πολιτική για την παιδεία στα σχολεία και στα ΑΕΙ, θα μπορούσαν να μάς οδηγήσουν εδώ που είμαστε…

 

Έχω την τύχη να γνωρίζω εδώ και σχεδόν 20 χρόνια τα εσωτερικά και εξωτερικά της Ελληνικής παροικίας στο Κάιρο. Τα αιτήματά μας είναι σχεδόν τα ίδια μέσα σε αυτά τα χρόνια. Σίγουρα δεν φταίμε εμείς που μόνο λίγα υλοποιήθηκαν, τίποτα όμως δεν απορρίφθηκε. Απλά … δεν υλοποιήθηκε ! Ιδιαίτερα τα τελευταία 10 χρόνια .. ΤΙΠΟΤΑ !!!

 

Είχαμε ουκ ολίγες επισκέψεις Ελλήνων πολιτικών στο Κάιρο. Η Αιγυπτιώτικη ευγένεια μάς επέβαλε να τούς υποδεχόμαστε με τον καλύτερο τρόπο, να τούς ξεναγούμε στα δικά μας, να τούς λέμε πως αυτά που έχουμε ανήκουν στην Ελλάδα και βοηθήστε μας να τα κρατήσουμε, να τούς αναλύουμε την κατάσταση, να .. να .. να …  Άλλαζαν τα πρόσωπα, φούντωναν οι κουβέντες και οι ρητορικές εκφράσεις, αλλά και πάλι ΤΙΠΟΤΑ !!!

 

Αυτό το μικρό παράδειγμα συμπεριφοράς κρύβει την αιτία των όσων συμβαίνουν σήμερα.

Στις μέρες μας, χιλιάδες Έλληνες συνταξιούχοι πεινάνε στην Ελλάδα, οι νέοι κάθονται ώρες στις καφετέριες πίνοντας έναν στιγμιαίο καφέ, χωρίς να μπορούν να παραγγείλουν δεύτερο γιατί δεν βγαίνουν, λόγω ανεργίας, και κατά τα άλλα πάμε καλύτερα …..

 

Στο Κάιρο, ο ευεργετικός νόμος των συντάξεων, αυτός που συνέβαλε τα τελευταία χρόνια να μείνει η παροικία και να μην πάει στην Ελλάδα, αφού τα λίγα ψίχουλα εδώ πιάνουν τόπο, και μπορούν να διαβιούν οι 150 και πλέον υπερήλικες, πρακτικώς έπαψε να εφαρμόζεται, αφού πάνε πάνω από 6 μήνες να εισπράξουν τις συντάξεις τους !! Και το χειρότερο .. δεν φαίνεται φως !

 

Αίσχος λοιπόν, αν νομίζουν οι σοφοί στην Ελλάδα ότι έτσι θα πετύχουν τους μακροοικονομικούς τους στόχους ….

 

Παρ’ όλα αυτά, εμείς εδώ στο Κάιρο δεν χάνουμε το θάρρος μας. Θα συνεχίσουμε να ενοχλούμε και να απαιτούμε. Το τί θα πετύχουμε θα το δούμε, όπως και οι παππούδες μας προσπάθησαν και πέτυχαν ό,τι πέτυχαν το 1940. Αν όμως δεν προσπαθούσαν, θα είχαν εξ αρχής χάσει τα πάντα και κυρίως την ελευθερία τους !

 

Πόσο αλήθεια αλλάζει ο κόσμος μέσα σε τρεις (3) γενιές το γνωρίζουμε όλοι. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ή να αφήσουμε να γίνει αυτή η αλλαγή προς το χειρότερο σε μάς τους Έλληνες της Αιγύπτου. Ας κρατήσουμε εμείς τουλάχιστο το πνεύμα της αυτοπεποίθησης, μπορεί να κερδίσουμε κάτι, αντί να χάσουμε και αυτόν ακόμα τον αυτοσεβασμό μας!!

 

Ας θυμηθούμε τους στίχους του Νίκου Καζαντζάκη:

 

«Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ. Πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου. Οι νεκροί σου δεν κοίτουνται στο χώμα. Γενήκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με την σάρκα τους, αναπνές το χνότο τους. Γενήκαν ιδέες και πάθη, κι ορίζουν την βουλή σου και την πράξη σου…»

 

Χρήστος Θ. Καβαλής

Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου