Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

Νικόλα μου, περάσαν κιόλας 20 χρόνια κι αυτή η αίσθηση της έλλειψης στην ψυχή δεν λέει να φύγει. Οι κουβέντες με το ουϊσκάκι στο Σύνδεσμο, στο Galaxy, στο Gilly, η αγάπη της στενής μας φιλίας, η ανδρική αγκαλιά των καρδιών πως να ξεχαστούν…

Όπως πως να ξεχαστεί η τελευταία λέξη που άκουσα από τα χείλη σου : ¨Έντχακ !¨, ¨Γέλα !¨. ¨Μεγάλη λέξη Νίκο…¨, μου είπες, ¨…παρόλα τα προβλήματα είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να γελάς. Γι΄ αυτό σου λέω βρε  χαλασμένε : Έντχακ !¨…

Καλή αντάμωση λοιπόν, αγαπημένε φίλε !

Ο Νίκος Αρμαδώρος είχε γεννηθεί στη φτωχική συνοικία Μανάστρα του Καΐρου στις 25/3/1925, γιος του Ευάγγελου Αρμαδώρου από την Ίο και της Φανής Γκούμα από τη Λήμνο. Το Θέατρο τον τράβηξε από τα μαθητικά του χρόνια στην Ξενάκειο Σχολή και ως το 1962 που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα είχε λάβει μέρος σε δεκάδες ερασιτεχνικές και επαγγελματικές παραστάσεις τόσο στο Κάιρο, όσο και σε άλλες πόλεις της Αιγύπτου.

Σημειώνουμε τη συμμετοχή του τον καιρό του πολέμου στο Συγκρότημα Ψυχαγωγίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην Ελλάδα εργάστηκε ως τεχνικός ασανσέρ. Έγραψε επίσης μονόπρακτα που με τη δική του συμμετοχή ακούστηκαν από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Καΐρου, στο ελληνικό πρόγραμμα που ήταν αφιερωμένο στο Θέατρο. Διηγήματα του δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες ¨Φως¨ και ¨Ταχυδρόμος¨ (Αίγυπτος), καθώς και στο περιοδικό ¨Παναιγύπτια¨ (Ελλάδα). Το 1980 συνέγραψε και το 1992 ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων εξέδωσε στην Αθήνα το περίφημο μυθιστόρημα του ¨Ο Πάροικος¨, το οποίο το 2002 επανεκδόθηκε από την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, ενώ το 2001 είχε μεταφραστεί στα αραβικά από τον Αιγύπτιο ελληνιστή Ναΐμ Αττέγια. Ο Saad el Din έγραψε στην αγγλική και αραβική έκδοση της μεγαλύτερης εφημερίδας της Αιγύπτου ¨Al Ahram¨ πως ο ¨Πάροικος¨ ¨είναι ένα παράδειγμα για το πώς η Αίγυπτος, αντί να είναι ένα εξωτικό φιλολογικό θέμα ή ένας σαγηνευτικός ταξιδιωτικός προορισμός, μπορεί επίσης να εισέλθει στο ευρωπαϊκό πνεύμα, διαποτίζοντας όχι μόνον την εσωτερική χαρτογραφία της ζωής του, αλλά και το πνεύμα με το οποίο την καταγράφει, ως ένας ταξιδιώτης που ήρθε για να μείνει ¨.

Επίσης, η πρέσβης της Αιγύπτου στην Αθήνα Dr Magda Shahin παρουσιάζοντας το βιβλίο σημείωνε πως ¨απ΄ την πλησίον γνωριμία του συγγραφέα με το λαό της Αιγύπτου, παρέχει μια εικόνα που δεν τη γνώρισαν ούτε οι Αιγύπτιοι¨. Εμείς πιστεύουμε πως αν οι σελίδες αυτού του βιβλίου, μέσα στις οποίες εξελίσσεται η ιστορία ενός ανθρώπου, μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε μέρες, τόσες όσες κι αυτές που αντίκρισαν την πορεία της ελληνικής παρουσίας στην Αίγυπτο στο διάβα του χρόνου, τότε θα είχαμε στα σίγουρα την ιστορία του Αιγυπτιώτη Έλληνα γραμμένη με τρόπο λογοτεχνικό. Σε επιμέλεια Ν. Νικηταρίδη κυκλοφόρησαν το 2002 το βιβλίο του ¨Το αφιόνι της πόλης και άλλα διηγήματα¨ και το 2007, μετά το θάνατο του, η ποιητική συλλογή ¨Λόγια αγάπης και όχι μόνο¨, με φροντίδα της συζύγου του Ελένης Αρμαδώρου. Ως μέλος για χρόνια τόσο της επιτροπής πολιτιστικών, όσο και του περιοδικού ¨Παναιγύπτια¨ του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων είχε επιδείξει αξιοσημείωτη δράση. Πέθανε στις 4/12/2002.