Ήταν περίπου 5 η ώρα, απόγευμα της πρώτης ημέρας του φθινοπώρου, της 1^ης Σεπτεμβρίου, όταν η αιγυπτιακή γη δεχόταν στα σπλάγχνα της, τη Στέλλα Κυριάζη, τη μεγαλύτερη σύγχρονη Ευεργέτιδα του Ελληνισμού στη Χώρα του Νείλου. Την ίδια ώρα, που η παροικία την αποχαιρετούσε με πάνδημο τρόπο, υπό τους ήχους των προσκοπικών τυμπάνων, οι πιο δικοί της άνθρωποι της έλεγαν το «αντίο» με ένα σπαρακτικό τρόπο… Ο Κυριάκος Κυριάζη, στο πλευρό του οποίου η Στέλλα στάθηκε μία ζωή, από μικρό κορίτσι μέχρι που έγινε γιαγιά με εγγόνια και δισέγγονα, την ευχαριστούσε φιλώντας την στο μέτωπο του άψυχου κορμιού της. Την ίδια στιγμή, οι κόρες της, τα αδέλφια της, όλοι οι συγγενείς της, την έβλεπαν για τελευταία φορά, πριν εναποτεθεί στην τελευταία της κατοικία, στον οικογενειακό τάφο του Συναδινού, καθότι – όπως έλεγε πάντοτε η Στέλλα – ήταν κόρη του Συναδινού… Παραδίπλα, όλη σχεδόν η παροικία, μικροί και μεγάλοι, φτωχοί και πλούσιοι, επίσημοι και μη, όλοι τους προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, χωρίς οι περισσότεροι να το καταφέρνουν… Λες και αποχαιρετούσαν έναν νέο άνθρωπο!… Μα, πράγματι, η 74χρονη Στέλλα δεν έπαψε ποτέ να είναι μία Αιγυπτιώτισσα με φρέσκες, νεανικές ιδέες. Το κουράγιο της άλλωστε το απέδειξε με το πώς αντιμετώπισε καρτερικά και την ασθένειά της, που την κατέφαγε τον τελευταίο χρόνο… Ήθελε να κάνει πολλά ακόμη για την παροικία, για την Εκκλησία, για τους φτωχούς, για τους φίλους της τους αγαπημένους… Καταπολέμησε την ασθένειά της μέχρι και την τελευταία στιγμή… Και, τελικά, κατάφερε, να μας εγκαταλείψει νέα, όπως τη γνωρίσαμε πριν χρόνια πολλά…

 

 

 

 

Και μάλιστα, κατάφερε να ξεκινήσει το τελευταίο της ταξίδι, μέσα από την εκκλησία που υπεραγάπησε: την Παναγία Ηλιούπολης Καΐρου, με την εξόδιο ακολουθία που ετέλεσαν τιμητικά τρεις Μητροπολίτες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας: ο Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος, ο Πατριαρχικός Επίτροπος για τους Αραβοφώνους, Μητροπολίτης Ερμουπόλεως κ. Νικόλαος και ο Μητροπολίτης Πηλουσίου κ. Νήφωνας. Αγαπημένα παιδιά της, όπως πάντα η ίδια τους αποκαλούσε… Όπως και τους ιερείς… Όπως και όλη την παροικία. Δίκαια, λοιπόν, η Στέλλα Κυριάζη, πήρε τον τίτλο της Μεγάλης Μάνας του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού… Η άπλετη αγάπη της καρδιάς της μπορούσε να χωρέσει όλον κόσμο που ζητούσε τη βοήθειά της… Η ίδια, δεν ήξερε παρά μόνο να προσφέρει… Για αυτό και η εκκλησία ήταν ασφυκτικά γεμάτη, από τον κόσμο που ήθελε να της πει ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έκανε εκείνη για αυτούς…

 

 

 

 

Ανάμεσα σε εκείνους που την ευχαρίστησαν ήταν ο Μητροπολίτης Μέμφιδος Νικόδημος, που με σπαραχτικό τρόπο, τελειώνοντας την ακολουθία, ξέσπασε σε δάκρυα, για τη Στέλλα που σίγησε, για τη μεγάλη αυτή γυναίκα, για τον μεγάλο αυτό άνθρωπο, μεταφέροντας τη βαθιά ευγνωμοσύνη της Αλεξανδρινής Εκκλησίας για ότι πρόσφερε στο έργο του Παλαίφατου Πατριαρχείου. Και μιλώντας με συγκινητικό τρόπο, έκανε όλους να ξεδιπλώσουν τα συναισθήματά τους, με πρώτο τον Κυριάκο Κυριάζη, που ξέσπασε σε κλάματα, όπως και πολύς κόσμος.

 

 

 

 

Ακολούθησε ο σεβάσμιος λόγος του Έλληνα Πρέσβη κ. Μιχαήλ Χρήστου Διάμεση, που μετέφερε – άξιον και δίκαιον – τις δηλώσεις που έκανε την ίδια ημέρα από την Αθήνα ο Υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για θέματα Αποδήμου Ελληνισμού κ. Τέρενς Κουΐκ. Και συμπληρώνοντας εκείνος τις δικές του σκέψεις, ο κ. Διάμεσης χαρακτήρισε την αξέχαστη Στέλλα Κυριάζη, σαν την προσωποποίηση της προσπάθειας για αγάπη και ενότητα στην παροικία, ζητώντας από όλους να ακολουθήσουμε το παράδειγμά της.

 

 

 

 

Τους χαιρετισμούς του Αρχιεπίσκοπου Σινά, Φαράν και Ραϊθούς μετέφερε ο εκπρόσωπος του θεοβάδιστου μοναστηριού του Σινά.

 

 

 

 

Ενώ, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής μίλησε για τη μεγάλη προσφορά της Στέλλας Κυριάζη, τόσο ως Αντιπρόεδρος της Κοινότητας όσο και για τον τομέα της πρόνοιας στην παροικία.

 

 

 

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ εξέφρασε προς αξέχαστη Πρόεδρο της «Μαρίας Αιγυπτίας» και το Μέλος του ΔΣ κα Μαίρη Μπισάρα, ενώ επίσης ευχαρίστησαν θερμά την Μεγάλη Αρχόντισσα του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού οι Πρόσκοποι του Καΐρου.

 

 

 

 

Το «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν…» ήχησε αμέσως μετά πολύ βαρύ… Διότι, κανείς σχεδόν δεν περίμενε ότι η Στέλλα Κυριάζη, με τον τόσο δυναμισμό, με την τόση αγάπη για τη ζωή, θα μας εγκατέλειπε τόσο σύντομα, αφήνοντας στην ουσία «ορφανή» όλη την παροικία!…

 

 

 

 

Και όμως, η Στέλλα Κυριάζη αφήνει παρακαταθήκη την μεγάλη της επιθυμία για την αγάπη και την ομόνοια της παροικίας… Αφήνει τις νεανικές της ιδέες, παίρνοντας την ψυχή της στον ουρανό, παρέα με τον πολυαγαπημένο γιο της, τον Τζόνυ, κοιτώντας μας τώρα και χαμογελώντας εκεί από ψηλά, και συνεχίζοντας να μας δίνει συμβουλές, πλέον όμως μόνο στην καρδιά μας… Συμβουλές, που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο βιβλίο της ζωής όλων μας… Διότι, η μνήμη της μεγάλης Μάνας του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, θα συνεχίζει – είμαστε σίγουροι – να ζει αιώνια…     

 

 

 

 

 

 

 

 

(Οι φωτογραφίες είναι του φωτογράφου Sediq El Bakshwangy)