Όλη η παροικία στο ετήσιο μνημόσυνο της αξέχαστης Στέλλας Κυριάζη, την Παρασκευή 31 Αυγούστου, στην Παναγία Ηλιούπολης Καΐρου
Και όμως, πέρασε σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος, χωρίς να ακούσουμε τη δυνατή φωνή της, με τις συμβουλές αλλά και τα πειράγματά της προς όλους…
Χωρίς να βλέπουμε το πρόσωπό της, που ανέπνεε μόνο αγάπη, μέσα από τα μάτια της, αλλά κυρίως μέσα από την καρδιά της…
Η αξέχαστη Στέλλα Κυριάζη, η Μεγάλη Μάνα του καϊρινού Ελληνισμού, συμπληρώνει ένα χρόνο από τότε που μας είπε το τελευταίο «αντίο», στις 31 Αυγούστου, αφήνοντάς μας όμως παρακαταθήκη τα παιδιά της, τις αγαπημένες κόρες της που συνεχίζουν το έργο της, τον λατρευτό της σύζυγο Κυριάκο Κυριάζη, αλλά παράλληλα, αφήνοντας ζωντανή την αγάπη της σε όλα τα παιδιά της παροικίας, που θεωρούσε δικά της παιδιά. Και τα μικρότερα, και τα κάπως μεγαλύτερα… Τα οποία με τη σειρά τους, δεν την ξεχνάνε ποτέ…
Αυτά τα παιδιά της λοιπόν και όλη η ελληνική παροικία της αιγυπτιακής πρωτεύουσας είναι παρόντα στο ετήσιο μνημόσυνο της Μεγάλης και αλησμόνητης Ευεργέτιδας, την Παρασκευή 31 Αυγούστου, στον Ιερό ναό της Παναγίας Ηλιούπολης, αμέσως μετά την πρωινή Θεία Λειτουργία, παρουσία μάλιστα του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου, που επίσης εκείνη υπεραγαπούσε, όπως και όλον τον κλήρο… Καθώς επίσης, παρουσία του Πρέσβη της Ελλάδας στην Αίγυπτο κ. Μιχαήλ Χρήστου Διάμεση και του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Γιώργου Δασκαλόπουλου.
Όπως αγαπούσε και είχε στην καρδιά της όλη την παροικία, προς την οποία δεν κουράστηκε μέχρι να κλείσει τα μάτια της, να φωνάζει προς όλους να συμβάλλουν για την ομόνοια της παροικίας…
Σαν τώρα ηχούν στα αυτιά μας αυτά που έλεγε, για τις δυσκολίες που πέρασε, γεννημένη σε μία φτωχική οικογένεια, και φτάνοντας να αγγίξει το μεγάλο πλούτο στη ζωή…
Για εκείνην, όμως, ο πλούτος δεν ήταν τα λούσα και τα ακριβά εστιατόρια και τα δώρα και άλλα παρόμοια…
Ο μεγάλος της πλούτος ήταν τα χρήματα που συγκρατούσε από αυτά ακριβώς τα λούσα και τις πολυτέλειες, για να ντύσει κάποια παιδιά, να δώσει ένα κομμάτι ψωμί σε ανθρώπους που τυχόν δεν το είχαν, να προσφέρει ένα ζεστό πιάτο φαγητό σε γέροντες, να στηρίζει και να επιβραβεύσει τα παιδιά των σχολείων μας…
Αυτός ήταν ο ανεξάντλητος πλούτος της: ο πλούτος της καρδιάς της!… Ένας πλούτος που τον χάριζε πλουσιοπάροχα και – πολλές φορές – χωρίς να ξέρει κανείς τίποτε απολύτως…
Αυτή ήταν η ανεπανάληπτη Στέλλα Κυριάζη.
Η μεγάλη Αιγυπτιώτισσα, που όμοιά της, δύσκολα μπορεί να βρεθεί…
Και είμαστε σίγουροι ότι από κει ψηλά που βρίσκεται τώρα, συνεχίζει και παρακαλεί τον Ύψιστο να προστατεύει την παροικία, ως η Μεγάλη Μάνα του Καϊρινού Ελληνισμού.
Ας είναι πράγματι παντοτινή και αιώνια η μνήμη της αγαπημένης μας Στέλλας…
Although I do not know the lady I convey my sympathies to her family.