Όλα είναι Αγάπη για το παιδί και τον συνάνθρωπό μου  

 

Βασίλης Α. Πουλαρίκας*

 

Θα πρέπει να ομολογήσω ότι η προσωπική επαφή μου με τους Προσκόπους ήταν καθαρά εγκυκλοπαιδική. Ποτέ δεν είχα φίλους ή συμμαθητές που ήταν Πρόσκοποι. Αν και η γνώση  μου περιοριζόταν μόνο στην ενδυματολογική τους ταυτότητα με τα κοντά σορτς και τις ψηλές τους κάλτσες, εντούτοις ήταν δύο πράγματα που ερέθιζαν από μικρό παιδί την φαντασία μου. Η φράση τους «Έσο Έτοιμος» και η ανάγκη τους να κάνουν κάθε μέρα και από μια καλή πράξη.

Όταν ξεκίνησα να καλύπτω δημοσιογραφικά τις δράσεις και τις εκδηλώσεις της Ελληνικής Κοινότητας του  Καΐρου, σε κάποια Προσκοπική ημέρα τους συνάντησα και μαζί και τον Αρχηγό τους τον κ. Γιάννη Μελαχροινούδη. Η πρώτη εντύπωση που μου έκανε ήταν καθηλωτική.

Ένας αεικίνητος, και πηγαία χαμογελαστός τύπος, με πανέξυπνο βλέμμα και στεντόρεια φωνή, που στο αναγκαίο κάποιες φορές άκουσμά της επερχόταν άμεσα, η τάξη από το χάος.

 

 

Η αφορμή για αυτήν την συνέντευξη με τον κ. Μελαχροινούδη δόθηκε όταν στον αγιασμό για την νέα Προσκοπική περιόδο παρέδωσε την Αρχηγία στον κ. Χρήστο Αντωνίου. Και αυτό όπως είπα ήταν η αφορμή γιατί η αιτία ήταν η ανάγκη μου να γνωρίσω πιο βαθιά αυτόν τον πολυεπίπεδο και εξόχως ενδιαφέροντα Αιγυπτιώτη Έλληνα 3^ης γενιάς,  που αφού τέλειωσε την Αμπέτειο,  σπούδασε Βιολογία, τεχνικές πωλήσεων και μάρκετινγκ, ασχολήθηκε ενεργά με τον κινηματογράφο και την σκηνοθεσία και τέλος έκανε και ένα μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης για να καλύψει την ασίγαστη ανάγκη του για πολιτιστική δημιουργία, αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι και ο Προσκοπισμός. 

Συναντηθήκαμε  στις αρχές του Οκτώβρη στον φυσικό του χώρο, το Προσκοπείο και μιλήσαμε για όλα τα σημεία που συγκροτούν την Προσκοπική του βιονομία, αλλά και για την φλόγα που τον καίει καθημερινά δίνοντάς του αυτήν την αστείρευτη ζωτική ενέργεια προσφοράς και αγάπης για τον συνάνθρωπο.

 

Πότε αισθανθήκατε  πρώτη φορά στην ζωή σας Πρόσκοπος;

Ο πατέρας μου ήταν ο Διευθυντής της Εταιρείας του Ιωάννη Λιούφη. Ο  πατέρας του Μάρκος Λιούφης ήταν ο ιδρυτής των Προσκόπων Καΐρου (1913) και ο ίδιος  ο Ιωάννης (Γιάγκος)  Λιούφης ήταν Πρόσκοπος με πολύ σημαντική προσφορά στον Προσκοπισμό. Η έδρα της εταιρείας John Lioufis  Exports & Imports, είχε την έδρα της στο ισόγειο της ίδιας πολυκατοικίας  όπου και το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούσε ο Γιάγκος Λιούφης και η οικογένεια του. Τα Γραφεία της εταιρείας ήταν στην οδό Μααρούφ στο Κέντρο του Καΐρου. Θυμάμαι μια φορά η μητέρα μας είχε πάει για ψώνια  στο Κέντρο του Καΐρου και περάσαμε από την δουλειά του πατέρα. Ο Γιάγκος Λιούφης, ο Έφορος Λιούφης,  πέρασε από το Γραφείο πριν πάει σε κάποια υποχρέωση που είχε. Όταν έμαθε ότι η σύζυγος και τα δύο παιδιά του άμεσου συνεργάτη ήταν εκεί,  ήρθε να μας συναντήσει.  Φορούσε την προσκοπική του στολή και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Σαν έμπειρος Πρόσκοπος κατάλαβε αμέσως και μου είπε « είμαι Πρόσκοπος και αυτή είναι η στολή μου, διότι τώρα θα πάω σε μια εκδρομή με τους Προσκόπους. Άντε να μεγαλώσεις λίγο και να γίνεις και εσύ Πρόσκοπος».

Το χαμόγελό του και η πολύ φιλική του συμπεριφορά μου έκανα ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση. Όταν επέστρεψε ο πατέρας από την εργασία του δεν τον άφησα να ξεκουραστεί αφού τον τρέλανα στις ερωτήσεις τι είναι οι Πρόσκοποι, τι κάνουν, πότε θα γίνω και άλλες τέτοιες ερωτήσεις. Αυτά που έμαθα με έκαναν να θέλω να γίνω σαν τον Λιούφη και μετρούσα τις μέρες που θα με δεχόντουσαν στους Προσκόπους.  Ένα χρόνο μετά φορούσα και εγώ την στολή του Λυκόπουλου όλος καμάρι, και η σχέση με τον Έφορο Λιούφη μεγάλωσε και δυνάμωσε περισσότερο αφού ήταν πάντα εκεί σε όλα τα Προσκοπικά μου βήματα να με ενθαρρύνει και να με στηρίζει.

Επιπλέον οι εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις των Προσκόπων τα Σάββατα, ήταν μια από τις βασικές «εξόδους» που είχε η γενιά μου. Το Προσκοπείο ήταν και κάτι σαν «το στέκι», το σημείο συνάντησης . Ήταν ένα από τα «must»  (πρέπει) της εποχής μας.

Τώρα για το πότε αισθάνθηκα για πρώτη φορά στην ζωή μου Πρόσκοπος , αυτό συμβαίνει κάθε φορά που βλέπω το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα των παιδιών. Αισθάνομαι ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ, σαν την πρώτη φορά , με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

 

 

 

Η Πρώτη σας μέρα στο Προσκοπικό Σύστημα. Προσπαθήστε να ανασύρετε  από την μνήμη σας τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας από αυτήν την ημέρα. Πως ένιωθε το σώμα και η ψυχή σας;

Δεν μπορώ να περιγράψω τα αισθήματά μου εκείνο το Σάββατο του Σεπτεμβρίου 1970, όταν επιτέλους ήμουν πια Λυκόπουλο της 1ης Αγέλης Μέμφιδος,  φορώντας το χακί σορτς και το μπλε πουκάμισο και το πράσινο καπέλο με τις έξι κίτρινες ρίγες. Υπερηφάνεια, ικανοποίηση, δίψα για περιπέτεια και άλλα πολλά.

Τον Ιούνιο του 1982, αμούστακος 18άρης, μου ανακοινώθηκε η Εντολή Διοίκησης ως Υπαρχηγός. Όταν ο Τοπικός  Έφορος  μου έβαζε το διακριτικό του Υπαρχηγού στην στολή μου, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν τόσο βαρύ. Δεν είναι εύκολος «ο δρόμος» του Ενήλικα Εθελοντή Βαθμοφόρου. 

Όταν είσαι ανήλικο μέλος, Λυκόπουλο, Πρόσκοπος, Ανιχνευτής και Βοηθός, τα πράγματα είναι πιο εύκολα «ανέμελα». Αν και δεν είναι τόσο ανέμελα, διότι όταν είσαι  παιδί- υπεύθυνος υλικού της παρέας «Ενωμοτία» πρέπει να συντηρείς και να διατηρείς καλά το υλικό σου για να είναι έτοιμο για την δράση.

Όταν είσαι όμως ενήλικο μέλος , τα πράγματα αλλάζουν. Τα πράγματα σοβαρεύουν, διότι πλέον είσαι εσύ αυτός που θα «διαπαιδαγωγείς», είσαι εσύ το παράδειγμα,  είσαι εσύ ο υπεύθυνος για την ασφάλεια των παιδιών στην εκδρομή. Είναι μαγικό το αίσθημα που νιώθει «ο Αρχηγός» όταν βλέπει την ικανοποίηση στα μάτια των παιδιών και την ευγνωμοσύνη των γονιών. Πρέπει να έχεις εκπαιδευτεί σωστά για να το πετύχεις γιατί τα  παιδιά είναι ο πιο αυστηρός κριτής.

 

 

 

Μιλήστε μας  για την Ιδέα και τις Αξίες του Προσκοπισμού

Για να γίνει πιο κατανοητή η Προσκοπική Κίνηση και για να σου απλοποιήσω το τι κάνουμε στον Προσκοπισμό θα μπορούσαμε να τον  χωρίσουμε σε δύο στάδια. Το πρώτο αφορά τα ανήλικα μέλη και το δεύτερο στάδιο αφορά τα ενήλικα μέλη .

Ο Προσκοπισμός όπως τον θεμελίωσε ο ιδρυτής Λόρδος Μπάντεν Πάουελ το 1907 και με όλες τις εξελίξεις μέσα σε από μια διαρκή πορεία 115 χρόνων,  ασχολείται  και κυρίως απευθύνεται,  στα ανήλικα μέλη «Τα παιδιά».

Ο Προσκοπισμός η αλλιώς η Προσκοπική Κίνηση έχει σκοπό  να συμβάλει στην ανάπτυξη των παιδιών ώστε να αξιοποιήσουν πλήρως τις σωματικές, διανοητικές, κοινωνικές και πνευματικές τους ικανότητες ως άτομα.   Για τον λόγω αυτό η Προσκοπική Κίνηση, είναι η Μεγαλύτερη Εξωσχολική Διαπαιδαγωγική Κίνηση στον Κόσμο.                                                    

Έχει σήμερα 57 εκατομμύρια μέλη σε 190 χώρες και η αποστολή της είναι:  Η συμβολή στην διαπαιδαγώγηση των νέων ώστε να γίνουν χρήσιμοι και υπεύθυνοι πολίτες, όπως επίσης και η  διαπαιδαγώγηση τους,  μέσω ενός συστήματος αρχών και αξιών που βασίζεται στο Νόμο και  την Υπόσχεση. Μα πάνω από όλα βασίζεται στο ενεργό Όραμα του Προσκοπισμού να βοηθήσει στην δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ολοκληρωμένοι ως άτομα και θα έχουν ένα δημιουργικό ρόλο στην κοινωνία.

Τα ανωτέρω τα επιτυγχάνουμε με την βοήθεια των ενηλίκων μελών της Προσκοπικής Κίνησης. Οι Ενήλικες  εθελοντές που μετά από την κατάλληλη εκπαίδευση είναι σε θέση να εφαρμόσουν την «Προσκοπική Μεθοδολογία» , ένα μοναδικό σύστημα «προοδευτικής αυτοδιαπαιδαγώγησης» όπου τα μέλη «μαθαίνουν μέσα από την πράξη παίζοντας στην φύση» . 

 

Ο μεγάλος Αλεξανδρινός μας ποιητής, λίγο πριν «λύσουμε τους κάβους» για το δικό μας ταξίδι  μας προϊδεάζει για το μυστήριο της ζωής  λέγοντάς μας ότι : “Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος” . Σε ένα άλλο σημείο μας προειδοποιεί όμως να μην ξεχαστούμε, λέγοντας μας ότι πάντα στον νού μας θα πρέπει να έχουμε την Ιθάκη, και ότι “Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.” Νιώθετε  ως Πρόσκοπος ότι “κάποια Ιθάκη” είναι και ο δικός σας προορισμός;

Ο Μεγάλος Αλεξανδρινός στο ίδιο ποίημα λέει: «….η  Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.

Χωρὶς αὐτὴν δὲν θἄβγαινες στὸν δρόμο…»….Ο Προσκοπισμός μου έδωσε το ταξίδι και δεν είναι ένα αλλά πολλά ταξίδια…

Ένα από τα στοιχεία της Προσκοπικής Μεθοδολογίας είναι και η «Προσωπική Πρόοδος». Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες του παιδιού, Λυκόπουλο, Πρόσκοπος, Ανιχνευτής, μιλώντας  «Καβαφικά»,  ζει ένα ταξίδι για να φτάσει σε μια «Ιθάκη». Οι Ιθάκες αυτές μπορούν να ονομαστούν ΧΡΥΣΟΣ ΛΥΚΟΣ ,  ΧΡΥΣΟ  ΤΡΙΦΥΛΛΙ, ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ ΕΘΝΟΥΣ. Όμως δεν μπορούν όλα τα παιδιά να φτάσουν εκεί. Για αυτό σημασία μεγαλύτερη έχει το παιδί να συμμετέχει στο ταξίδι και να αποκτήσει Εμπειρίες και Βιώματα που αλλού δεν θα αποκτήσει. 

Προσωπικά απολαμβάνω το ταξίδι, μάλλον πιο σωστά τα ταξίδια.  Από το 1992 ασχολούμαι με την εκπαίδευση των ενηλίκων μελών, τον Βαθμοφόρων. Με απασχολεί πολύ το θέμα διότι με τον τρόπο αυτό βοηθώ ώστε οι Αρχηγοί να κάνουν σωστά και όμορφα «το παιχνίδι».

Ο Προσκοπισμός, για μένα, έχει «γίνει τρόπος ζωής». Μια συνεχή προσπάθεια να γίνω καλύτερος, μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματα που μου προσφέρει η Προσκοπική Κίνηση. Για τον λόγω αυτό «ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ» προσπαθώ, όπως είπε ο Κ.Π.Καβάφης

 

 

Ποιοι ήταν οι δικοί σας παραστάτες σε όλο αυτό το μακρύ Προσκοπικό σας ταξίδι;

Όταν έγινα μέλος της Προσκοπικής Κίνησης ήταν οι δύσκολες εποχές του Ελληνικού Προσκοπισμού στο Κάιρο. Η συρρίκνωση είχε τραυματίσει  τους Προσκόπους, όχι όμως θανάσιμα. Εξάλλου ο Πρόσκοπος είναι αισιόδοξος όπως αναφέρει το έβδομο άρθρο του Νόμου μας. Οι Αρχηγοί τότε (οι Έφοροι)  συνέχισαν την λαμπρή ιστορία, προσφέροντας και σε μας τους νεότερους.  Το προσωπικό παράδειγμα μαζί με την προσωπική ενθάρρυνση των Εφόρων με βοήθησαν πάρα πολύ. Δεν θα αναφέρω ονόματα διότι θα χρειαστούμε αρκετές σελίδες. Καταλυτικό ρόλο όμως έπαιξε η οικογένεια μου. Αρχικά  ο πατέρας μου και η μητέρα μου, που δεν ήταν ποτέ μέλη της Προσκοπικής Κίνησης, αλλά επέμεναν  «να γίνουμε Πρόσκοποι» εγώ και ο αδελφός μου. Τα τελευταία 36 χρόνια  η σύζυγός μου ήταν και είναι δίπλα μου με υπομονή και κατανόηση, η ίδια να  παροτρύνει, να βοηθά και να υποστηρίζει, ως  ο καλύτερος παραστάτης κάνοντας το ταξίδι πιο όμορφο.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους τους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών  για να τους παροτρύνω να «στείλουν» τα παιδιά τους  στους Προσκόπους. Τα οφέλη για τα παιδιά είναι πάρα πολλά , θα βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν ικανότητες και χαρακτηριστικά που θα τα  βοηθήσουν στην ζωή τους . Οι Πρόσκοποι Καΐρου προσφέρουν μοναδικές ευκαιρίες και παρέχουν πολλές εμπειρίες και βιώματα που συμβάλουν στην καλύτερη ανάπτυξη των παιδιών τους.

 

Αν γυρνούσατε το ρολόι της ζωής πίσω στην δική σας αρχή, ποια θα ήταν τα σημεία στον χρόνο που θα θέλατε  να τα επαναλάβετε γιατί ενδεχόμενα δεν “παίξατε ” καλά τον ρόλο σας;

Δεν χρειάζεται να γυρίσω το  ρολόι, διότι με τον τρόπο που λειτουργούμε οι Πρόσκοποι, μετά από κάθε δράση όσο μικρή ή και όσο μεγάλη και αν είναι ακολουθούμε ένα μηχανισμό αξιολόγησης,  με τον οποίο προσδιορίζουμε τα αρνητικά για διόρθωση και αποφυγή στην επόμενη δράση. 

Όπως ανάφερα ο Προσκοπισμός για μένα  πλέον  είναι τρόπος ζωής, ως εκ τούτου προσωπικά μετά από κάθε δράση στον Προσκοπισμό μα  και στην προσωπική μου ζωή  πραγματοποιώ ρεαλιστική αξιολόγηση για να έχω καλύτερο αποτέλεσμα κάθε φορά.

Σίγουρα έχουν υπάρξει στιγμές που θα ήθελα να τις επαναλάβω , αλλά αυτό δεν γίνεται ..δεν μπορεί ο χρόνος  να πάει πίσω, αλλά με τους μηχανισμούς και την μεθοδολογία που ακολουθούμε η καλυτέρευση και η πρόοδος είναι δεδομένη φορά με την φορά.

 

Προσκοπισμός, οικογένεια και βιοπορισμός. Σας αρκούν οι 24 ωρες της ημέρας; Δώστε μας μια ιδέα για το πως μοιράζετε τον χρόνο σας και για το αν αντέχουν οι ισορροπίες που φτιάχνετε;

Η Διαχείριση του Χρόνου  είναι από τα θέματα που μας «μαθαίνει» ο Προσκοπισμός. Ο καθορισμός προτεραιοτήτων , η κατάρτιση προγράμματος και οργανωτικού πλαισίου, η συλλογικότητα, τα βιώνει το παιδί σε όλες τις φάσεις  της προσκοπικής του Ζωής. Τα δε Ενήλικα Στελέχη  εκπαιδεύονται ειδικά σε αυτό το τομέα. Η σύμμετρη ενασχόληση με όλα είναι ένα από τα στοιχεία της επιτυχίας του Εθελοντή Αρχηγού.  Αλήθεια είναι ότι το «δίκαιο» μοίρασμα  είναι  αρκετά δύσκολο. Με τα χρόνια όμως βρίσκεις την «χρυσή τομή» και τα πράγματα πάνε «πρίμα». 

Ποια είναι η ” Καλύτερη Πράξη” που έχετε κάνει στην  μέχρι τώρα ζωή σας;

Δεν μπορώ να καθορίσω  την καλύτερη «Καλή Πράξη» που έχω κάνει. Το ότι βοήθησα μια άγνωστη Κυρία να μεταφέρει  τα ψώνια από το καροτσάκι στο αυτοκίνητο είναι πλέον «τρόπος ζωής» και όχι απλά μια ΚΑΛΗ ΠΡΑΞΗ.  Εξάλλου δεν τις θυμάμαι  όλες τις ΚΑΛΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, , διότι έμαθα, μάλλον υποσχέθηκα από μικρό παιδί , στα Λυκόπουλα, να κάνω  κάθε μέρα μια καλή πράξη. Είναι και αυτό ένα κομμάτι του «Τρόπου Ζωής» που ακολουθώ. Αυτό με «έμαθε» ο Προσκοπισμός , έτσι διδάχθηκα από τους Αρχηγούς μου και αυτό πράττω κάθε μέρα και προσπαθώ να το μεταφέρω  στα παιδιά  . Στην Προσκοπική μου αντίληψη ΟΛΑ είναι «Καλή Πράξη», όλα είναι αγάπη για το παιδί και τον συνάνθρωπο μου. Χωρίς να περιμένω επιβράβευση για αυτό που έκανα. Ένα  χαμόγελο είναι υπέρ αρκετό.  Ακόμα «Καλή Πράξη»  είναι και  το απλό παιχνίδι που όμως έχει μια διαπαιδαγωγική διάσταση που δεν την αντιλαμβάνεται το παιδί, αλλά την βιώνει και αποκτά την εμπειρία , μέχρι την εκπαίδευση των Ενηλίκων  που «μαθαίνουν» πως  ένα απλό παιχνίδι θα εμπεριέχει μια νέα γνώση για το κάθε παιδί. Άλλωστε το ότι από μικρό παιδί έμαθα να στρώνω το κρεβάτι μου , όπως μου έδειξε η μητέρα μου, για να συμπληρώσω τα απαιτούμενα για να αποκτήσω το Α Αστεράκι , δεν ήταν πράξη «μιας φοράς» .

 

 

 

Πριν από λίγες μέρες παραδώσατε  την Αρχηγεία του Σώματος στον κ. Χρήστο Αντωνίου. Μοιραστείτε μαζί μας τις  σκέψεις και τα συναισθήματά σας από αυτή την μετάβαση.  .

Στο όμορφο και συναρπαστικό Προσκοπικό μου  ταξίδι,  που έχει γίνει για μένα  τρόπος ζωής, συχνά κλήθηκα να αλλάξω ρόλους και καθήκοντα.  Ρίχνοντας  μια  γρήγορη ματιά στα 40 χρόνια  από την πρώτη Εντολή Διοίκησης που έλαβα,  με θυμάμαι σε πολλούς  ρόλους  Υπαρχηγού Αγέλης,   Υπαρχηγού Ομάδας , Υπαρχηγού Κοινότητας , Τοπικού Εφόρου, Εφόρου Προσκοπικού Προγράμματος Περιφέρειας , Αναπληρωτή Εφόρου Περιοχής, Εφόρου Περιοχής,  Περιφερειακού Εφόρου, Εφόρου Εκπαίδευσης, Αρχηγού  Κοινότητας, Αρχηγού Συστήματος . Οι ρόλοι έρχονται και παρέρχονται   Αυτό όμως που μένει σταθερό, είναι η διάθεση για  προσφορά, η δημιουργία ,  παρέα  με φίλους,   η πίστη ότι έστω κι απειροελάχιστα συμβάλλουμε σε ένα καλύτερο κόσμο!!!

Στα δύο χρόνια που εκτελούσα τα καθήκοντα του Αρχηγού Συστήματος  προσπάθησα να ανεβάσω το Σύστημα Καΐρου μερικά σκαλιά πιο πάνω. Στόχος μου ήταν να βελτιώσω το Σύστημα σε ποιότητα και σε υποδομές. Προσπάθησα να είμαι «παρόν» σε όλα . Προσπάθησα να μεταφέρω στους Βαθμοφόρους  και τα παιδιά, την αγάπη μου για τον Προσκοπισμό. Προσπάθησα να κάνω τα Ενήλικα Στελέχη μια όμορφη παρέα . Την παρέα με τα μπλέ πουκάμισα. Υπήρξαν στιγμές εντάσεων  που και αυτές εντάσσονται στο ενδιαφέρον μου και την αγάπη μου προς τους Βαθμοφόρους. Προσπάθησα να αντιμετωπίζω όλους το ίδιο χωρίς διακρύσεις. Η όποια επιτυχία είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας . Μοιράσθηκα απλόχερα όλες τις εμπειρίες μου και τα βιώματά μου, με σκοπό να καλυτερεύσουμε ΟΛΟΙ και να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Πιστεύω ότι η προσπάθεια αυτή είχε θετικά αποτελέσματα.   Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής Περιόδου, θεώρησα ότι άλλος ένας ρόλος έφτασε στο τέλος του.  Οι Βαθμοφόροι του Συστήματος ψήφισαν νέο Αρχηγό. Νέοι  ρόλοι , νέος Αρχηγός Συστήματος , νέα Επιτελεία Τμημάτων.   Είναι η στιγμή που δίνεις «χώρο» στον Υπαρχηγό να «παίξει» έναν νέο  ρόλο αυτού του Αρχηγού Συστήματος  και  να καταβάλει την δική του προσπάθεια μαζί με όλη την «παρέα» δίπλα του,  ενώ θα είμαι «παρόν» ένα βήμα πίσω τους , να φροντίζω να συμβουλεύω να εκπαιδεύω.  ‘Οπως και να έχει,  το σημαντικό είναι ότι μαζί σαν «παρέα» θα  αντιμετωπίσουμε και θα  ξεπεράσουμε τις νέες προκλήσεις για να συνεχίσει ο Προσκοπισμός να προσφέρει εμπειρίες ουσίας στα παιδιά και τους νέους της παροικίας μας. Το πνεύμα είναι ότι η εναλλαγή Προσώπων και ρόλων μόνο θετικά πράγματα μπορούν να φέρουν.Γιατί όπως λένε «αν θέλεις να πας γρήγορα, πήγαινε μόνος, αν θέλεις να πας μακριά, πήγαινε με παρέα

 

* Κείμενο και εικόνες  Βασίλης Α. Πουλαρίκας/ekkairo.org