Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος*

Φημολογείται ότι στο διαμέρισμά του στην Αλεξάνδρεια, ο Κ.Π. Καβάφης είχε πάντα ένα μπουκάλι από φτηνό, δεύτερης διαλογής, ουίσκι για τους ανεπιθύμητους επισκέπτες του που το αποκαλούσε «Ουίσκι Παλαμάς».

Που νάξερε ότι χρόνια μετά, στην ίδια πόλη ένα μπουκάλι Ούζο θα έφερε το δικό του όνομα για τους επιθυμητούς όμως επισκέπτες.

Τον Γενάρη του 1979,λοιπόν,  το  περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ στο 16ο τεύχος του, δημοσιεύει τη μοναδική αυτή φωτογραφία με το Ούζο Καβάφης αναφέροντας:

«Ο Καβάφης έγινε ποτό! Το Ούζο Καβάφης με άρωμα μαστίχας κυκλοφορεί στην Αλεξάνδρεια και το παράγει ο κ. Άγγελος Σταματίου, ιδιοκτήτης εργοστασίου ποτοποιίας, ο οποίος υπήρξε κάποτε ποιητής (είχε μάλιστα εκδώσει και τρεις ποιητικές συλλογές). Η δε θητεία του στην ποίηση προδίδεται όχι μόνο από την επωνυμία που έδωσε στο ούζο του αλλα και από το Ρούμι “Lorca” που επίσης παράγει. Το μπουκάλι του ούζου είναι αρκετά πρωτότυπο όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Στη μεγάλη ετικέτα υπάρχει η εικόνα τριών κεριών, το πορτρέτο του ποιητή σε σκίτσο του Μαλέα και το πασίγνωστο ποίημα του «Κεριά» σε φωτοτυπία του χειρόγραφου. Κάτοχος αυτός του μπουκαλιού στην Αθήνα είναι ο γνωστός πεζογράφος και δοκιμιογράφος Μανώλης Γιαλουράκης*».

Ο γεννημένος στην Αλεξάνδρεια Μανώλης Γιαλουράκης είναι ο συγγραφέας μεταξύ άλλων του εμβληματικού έργου «Η Αίγυπτος των Ελλήνων».

Σύμφωνα με τη φιλόλογο-ερευνήτρια  Εύη Φλινδρή, στις ελληνικές βιβλιοθήκες υπάρχουν οι ακόλουθες ποιητικές συλλογές του Άγγελου Σταματίου,»Χατσεψούτ: η βασίλισσα της Ειρήνης». Βιβλιοπωλείο Αντ. Ιωάννου. Αλεξάντρεια, 1957, «Επίκληση». Βιβλιοπωλείο Αντ. Ιωάννου. Αλεξάντρεια, 1957. «Αποχαιρετισμός». Αλεξάντρεια, 1962.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1958,  στην 25η επέτειο από το θάνατο του Κ.Π. Καβάφη  η εφημερίδα της Αλεξάνδρειας Ταχυδρόμος ,στο αφιέρωμα της, σταχυολογεί μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Τίμου Μαλάνου που εκείνη την εποχή είχε κυκλοφορήσει, «Ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης, ο άνθρωπος και το έργο του».

Μεταξύ αυτών αναφέρει:

• Η καταγωγή των Καβάφηδων δεν ήταν Ελληνική αλλά αρμενοϊρανική

• Ο μικρός Καβάφης (όταν σε ήλικία 9 ετών επέστρεψε Αλεξάνδρεια από το Λίβερπουλ) μιλάει μόνο Αγγλικά. Πρώτη φορά στην ηλικία αυτή αρχίζει να μαθαίνει τη μητρική του γλώσσα, την οποία θα προφέρει ως τα τέλη του μ έναν ελαφρύ αγγλικό τόνο.

• Κάποτε μου έλεγε: « Ο κόσμος έχει πολλή δουλειά, πολλή δουλειά, τόσο που δεν του μένει καιρός να ενδιαφερθεί για το διπλανό του. Είναι λοιπόν καθήκον μας να μιλούμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας και για τα έργα μας, έως ότου αναγκάσουμε τον κόσμο να σταθεί, ν αφήσει τη δουλειά του και να μας προσέξει». Και συμπλήρωσε: «Με φαίνεται κάπου το διάβασα αυτό…»

• Θέλει τον έπαινο με κάθε θυσία. Τον έπαινο και του πιο ασήμαντου και του πιο αστείου ακόμα λογοτέχνη.

• Σ αυτόν οι αισθήσεις επήραν τη θέση του αισθήματος

• «Αν θέλεις να ζήσεις σαν άνθρωπος και να πεθάνεις σαν σκυλί, μην παντρευτείς. Αν θέλεις να ζήσεις σαν σκυλί και να πεθάνεις σαν άνθρωπος , παντρέψου»

 Ήταν ο ίδιος άλλωστε, ο Γέρος της Αλεξάνδρειας, που έλεγε για το σπίτι του στην Οδό Λέψιους, μετέπειτα Σαρμ Ελ Σέιχ και τώρα πια Οδός Καβάφη αρ. 4:

«Θα μπορούσα να ζω σε καλύτερο μέρος; Κάτω, το πορνείο φροντίζει για τη σάρκα. Εκεί, τ   είναι η εκκλησία που δίδει άφεση αμαρτιών. Και απέναντι είναι το νοσοκομείο, όπου πεθαίνουμε»

Στην είσοδο της πολυκατοικίας του είχε ένα δωματιάκι ημιυπόγειο, στ’ αριστερά , που λειτουργούσε οίκος ανοχής. Ο Ναός του Αγ. Σάββα του Πατριαρχείου μας ήταν ένα δρόμο παραπέρα όπως και το Ελληνικό Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας εκείνη την εποχή. Σ αυτό το νοσοκομείο άφησε την τελευταία του ανάσα.

*Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου