Στον παππού μου Κορνήλιο Ιωαννίδη (Λόππα)

Γυναίκα εσύ

με το κορμί μαστιγωμένο

και ξαπλωμένο

σε μια θάλασσα χρυσή.

Από τη Νάπα ως τη στοργική Κερύνεια

μια μέρα έδωσες στον πάππο την ορμήνια

να πάει πέρα εκεί στου Μισιριού το δείλι

μα να θυμάται πάντοτε ότι τον λεν Κορνήλι.

Και είναι απ΄ αυτά, τα μέρη με τα γιασεμιά,

εκεί ψηλά στον Άγιο τον Βαβατσινιά,

από τα μέρη που αίμα τρέχει με μανία,

μα οι άντρες στέκουν πίνοντας ορθά τη τζιβανία.

Κύπρος εσύ πατρίδα του και Αίγυπτος η άλλη,

στου μεθυσιού τη φλογερή την παραζάλη

μέσα σε όραμα αρπάζει το ντουφέκι

πέφτει, σηκώνεται, νικά, κι η σφαίρα πέρα βρέχει.

Είναι βαριά η λευτεριά, μα ασήκωτη η σκλαβιά,

κι εσύ Κορνήλιε Άτλαντα με μια ανασαιμιά

πάνω στη πλάτη σου κρατάς τη σκλαβωμένη χώρα,

ως πότε θα ανέχεσαι των Δαναών τα δώρα ;

Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ