Ο ναός του Αγίου Δημητρίου στο Ζεϊτούν παραμένει ανεξίτηλος στη μνήμη μου. Εκεί τον Νοέμβριο του 1936 τελέσθηκε ο γάμος των γονέων μου Ιωάννου Γ. Πόταρη και Δέσποινας Α. Βακαλούδη. Εκεί έγινε η βάπτισή μου τον Δεκέμβριο του 1937 όταν ήμουν τριών μηνών. Εκεί τελέσθηκαν πολλά μυστήρια συγγενών και φίλων. Θυμούμαι το νεωκόρο τον μπάρμπα Νικόλα και τον σεβάσμιο ιερέα τον πατέρα Σωφρόνιο με τα κάτασπρα γένια και το γελαστό του πρόσωπο. Ζούσαν πολλοί Έλληνες τότε στο Ζεϊτούν και πολλοί πιστοί έρχονταν από άλλες κοινότητες στις 25 και 26 του Οκτωβρίου για να προσκυνήσουν την εικόνα του Αγίου. Εκείνα τα χρόνια το Ζεϊτούν ήταν μια πολύ όμορφη κωμόπολη με σπίτια, μικρά και μεγάλα, που είχαν κήπους γεμάτους δένδρα και λουλούδια.

Όταν ήμουν οκτώ χρόνων η οικογένειά μου μετακόμισε στην Ηλιούπολη για να είμαστε κοντά στο βιβλιοπωλείο του πατέρα μου το Everyman’s Bookshop και για να εγγραφώ μαζύ με το αδελφό μου τον Πέτρο στη Μελαγχροίνειο Σχολή, εγώ στην Δ” κι εκείνος στην Α΄του Δημοτικού. Το άρθρο σας αναφέρει «Γιά τον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στο ΖεΪτούν της Ηλιούπολης…» και αναρωτιέμαι εάν το ΖεΪτούν και η Ηλιούπολη έχουν συγχωνευθεί και είναι τώρα μια πόλη. Σας ευχαριστώ για το άρθρο σας που με πληροφορεί ότι ο ιερός ναός του Αγίου Δημήτρίου, ο ναός των παιδικών μου χρόνων, συνεχίζει να ελκύει τους πιστούς. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια εκκλησιαζομαι στο ναό του Αγίου Δημητρίου στο Fort Lauderdale της Φλώριδας. Και πιστεύω ότι εκεί θα μου ψάλλουν κάποτε τη νεκρώσιμη ακολουθία. Συμπτωση; Εύχομαι στους εορτάζοντες χρόνια πολλά και καλά.