ΑΝΤΙΟ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ
Ν. ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
¨Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους¨
από την Κανωπική οδό της Ιμπραημίας
στη Δροσίνη της Κυπριάδου,
κι από τα καλντερίμια του Κισσού
στα ανηφορικά στενοσόκακα της Σύμης…
Μάνα το πνεύμα σου παντού,
στις ατραπούς της ψυχής,
στις λεωφόρους της καρδιάς
στα μονοπάτια του μυαλού.
Παντού και παντοτινά…
Η Φωτεινή Ιωαννίδου-Νικηταρίδου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, κόρη του Κορνήλιου Ιωαννίδη από την Κύπρο και της Αικατερίνης Πεδιωτάκη από την Κρήτη. Φοίτησε στη Κοκκινάρειο και το Αβερώφειο, καθώς και στη Σχολή Κοπτικής – Ραπτικής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ενώ από μικρή ασχολήθηκε με τον Οδηγισμό. Εργάστηκε στο νηπιαγωγείο της Ξένου, στο Πρεβαντόριο, στο φωτογραφείο του Τάσσου και στα ιατρεία των Τσάτσαρη και Νικολάου. Μετά τον επαναπατρισμό σπούδασε Διακοσμητική στην Αθήνα. Το 1955 παντρεύτηκε τον Ντίνο Νικηταρίδη στην Αλεξάνδρεια και κατόπιν εγκαταστάθηκαν στο Σουέζ.
Στο Σουέζ για μια περίπου 15ετία ασχολήθηκαν με τα ερασιτεχνικά θεατρικά δρώμενα της πόλης, κι ως συγγραφείς, ηθοποιοί και σκηνοθέτες συμμετείχαν σε πλήθος έργων ανεβασμένων από και υπέρ σωματείων, αδελφοτήτων και λοιπών σουεζιανών ιδρυμάτων, καθώς και του Προσκοπείου, παραστάσεις που ένωναν με αγάπη και θέληση όσους συμμετείχαν σ΄ αυτές τις προσπάθειες, φέρνοντας το Σουέζ σε θεατρικό επίπεδο εφάμιλλο των μεγάλων παροικιών της Αιγύπτου.
Η Φωφώ πρωτόπαιξε στην Αλεξάνδρεια το 1947 στην παράσταση ¨Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας¨ και κατόπιν στα ¨Πέρα απ΄ τον ορίζοντα¨ (Αλεξάνδρεια 1951), ¨Αεριόφως¨ (Αλεξάνδρεια, Κάιρο1951), ¨Τρομεροί σύζυγοι¨ (Κάιρο 1951), κ.ά. Μαζί με τον Ντίνο έπαιξαν στις : ¨Φουσκοθαλασσιές¨ (Αλεξάνδρεια 1950), ¨Βρυκόλακες¨ (Αλεξάνδρεια, Κάιρο 1952), ¨Το ανθρώπινο¨ (Σουέζ 1954), ¨Χωρίστε τη γυναίκα σας¨ (Σουέζ 1954) και μετά το γάμο τους : ¨Δράκαινα¨ (Σουέζ 1956, 1965), ¨Όταν χαράζει η λευτεριά¨ (Σουέζ 1963), ¨Κτισιφών¨ – ¨Το Υποβρύχιον¨ – ¨Μαριώ¨ (Σουέζ 1966), κ.ά. Επίσης έγραψαν, σκηνοθέτησαν και έπαιξαν στις επιθεωρήσεις ¨Εδώ Σουέζ και Πορτ-Τεουφίκ¨ (Σουέζ 1954), ¨Ταξείδι στο φεγγάρι¨ (Πορτ-Τεουφίκ 1958), ¨Σία και Σκαρώσαμε¨ (Σουέζ 1961), ¨Έσο έτοιμος¨ (Σουέζ 1962), ¨Το Σουέζ σαλπάρει¨ (Σουέζ 1963), ¨Το Πορτ-Σάιντ σαλπάρει¨ (Πορτ-Σάιντ 1964), ¨Όνειρα¨ (Σουέζ 1965), καθώς και στο δραματικό σκετς ¨Νεκροί Ήρωες¨ (Σουέζ 1962) και στο μουσικό πρόγραμμα ¨Taverna Time¨ (Σουέζ 1965).
Σχολιάστε