Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

          Τον Οκτώβριο του 1996 πήγα στη Βόρεια Ήπειρο μαζί με τον γνωστό Έλληνα εφοπλιστή-ευεργέτη Ευάγγελο Αγγελάκο, ο οποίος είχε μεταβεί εκεί για να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια σε κάποιους Βορειοηπειρώτες, μα και Αλβανούς αναξιοπαθούντες.

Κάνοντας λοιπόν ένα μικρό οδοιπορικό σ΄ αυτό το Βορειότερο Τμήμα της Ελληνικής Γης, τα μάτια πρόσταζαν ολοένα και πιο έντονα τα δάκρυα να τα εγκαταλείψουν, για να κυλήσουν στο άγιο χώμα της ιστορίας, της θρησκείας, των αναμνήσεων, των προσδοκιών και να μεταμορφωθούν σ΄ υγρά, αλατισμένα χέρια που θ΄ αγκαλιάσουν όλους τους Βορειοηπειρώτες Έλληνες με τη ρυτιδιασμένη και πονεμένη ψυχή που διψά για ένα αδελφικό κρασί, για ένα φιλικό τσίπουρο, για λίγο νερό απ΄ την πηγή του κουράγιου που ξένοι, μα δυστυχώς και ¨δικοί¨ μας, προσπάθησαν και προσπαθούν να την στερέψουν.

          Σ΄ αυτό το ταξίδι ο Γ. Μπάκος μου εμπιστεύτηκε και τελικά ήμουν ο πρώτος – και σεμνύνομαι γι΄ αυτό – που δημοσίευσα στις 27/1/1999 στην καθημερινή εφημερίδα ¨Δημότης¨ του Πειραιά τον Κατάλογο των Ελλήνων Στρατιωτών των Αναπαυόμενων σε Νεκροταφείο στο Χωριό Βουλιαράτες.

          Στα δύσκολα εκείνα χρόνια, τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο συναντήσαμε μετά τα μεσάνυχτα στο θρησκευτικό του κονάκι, ενώ η γλυκιά και αξέχαστη μορφή του θα μου μείνει αξέχαστη όταν την επομένη παρευρέθηκα στα θυρανοίξια ορθόδοξου ναού, αποτέλεσμα των ευεργετικών αισθημάτων του Ευ. Αγγελάκου, στη σχετική λειτουργία για τα οποία σεμνά πρωτοστάτησε.

          Στο τραπέζι που επακολούθησε είχα τη σπάνια ευκαιρία να τον ακούσω να ξεδιπλώνει – πάντα με προσοχή, σοβαρότητα και ηρεμία – τις απόψεις του, όπως αυτές σχετικά με το Ισλάμ, τις οποίες και αργότερα κατέγραψε σε ένα σημαντικό βιβλίο.

          Με το χαμό του δεν θρηνεί μονάχα η Ορθοδοξία και ο Βορειοηπειρώτης Ελληνισμός, αλλά ολάκερη η Ρωμιοσύνη. Γιατί τέτοιες μορφές σπάνια γεννιούνται και σπάνια κατορθώνουν να ηγούνται στα ελληνικά χώματα απανταχού.

          Ας είναι ελαφρύ το χώμα στο οποίο θα αναπαυθεί και θα κοιμηθεί το κορμί του και οι μοναδικές φωτογραφίες μας, που για πρώτη φορά δημοσιεύονται, ας αποτελέσουν ένα θυμητάρι αγάπης, πίστης, ευγνωμοσύνης και σεβασμού για το σύντομο πέρασμα ζωής του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου (1929-2025)…