Αναδημοσίευση από τον προσωπικό λογαριασμό του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου στο Facebook.

…Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα τΟ, ΤΟ ΚΑΪΡΟ που φεύγειΣ.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα τΟ, ΤΟ ΚΑΪΡΟ που χάνεις…

Σήμερα, 30/11/22, αναχώρησε οριστικά για Αθήνα, ο Πρέσβυς της Ελλάδας στην Αίγυπτο, Νίκος Γαριλίδης, για να συνεχίσει την υπηρεσία του στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών.

Εδώ και λίγες ώρες λοιπόν, που δεν είναι πια Πρέσβυς μας και Πρόεδρος του Ε.Π.Κ.Κ. το οποίο διευθύνω, μπορώ να εκφραστώ επιτέλους ελεύθερα χωρίς να παρεξηγηθώ και να πω πώς όσο χαίρομαι για την τρίχρονη επαγγελματική συνεργασία μας σε καιρούς δύσκολους, άλλο τοσο στεναχωριέμαι που δεν γνωριστήκαμε υπό άλλες συνθήκες ώστε να μπορώ να χαρώ περισσότερο την παρέα του, χωρίς τα προσχήματα και την απόσταση που επιβάλλει μια επαγγελματική συνθήκη σαν αυτή.

Σπάνια συναντάς άνθρωπο , με ευγένεια και αίσθηση του χιούμορ που τσακίζει κόκκαλα και παράλληλα οιονεί Πάπυρο Λαρούς Μπριτάνικα σε γενικές γνώσεις αλλά ταυτοχρόνως εξιδικευμένο σε θέματα τεχνών και πολιτισμού γενικότερα, είτε πρόκειται περι φιλοτελισμού, είτε περί συντήρησης έργων τέχνης, είτε περί λογοτεχνίας και -κυρίως- ιστορίας του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, καθότι Αιγυπτιώτης και ο ίδιος. Αιγυπτιώτης παλιάς κοπής, απο κείνη τη στόφα που έγραψε ιστορία και γράφει ακόμα, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σε διάφορους τομείς, κάνοντας περήφανη την καταγωγή της.

Οφείλω να ομολογήσω, στα σχετικά άρθρα που γράφω ήταν ο «ιδανικός αναγνώστης» μου . Οφείλω να ομολογήσω ότι θα συνεχίσει να είναι (ξέρω ότι δεν θα το εκλάβει ως απειλή).

Τον είχα θαυμάσει από την πρώτη μας συνάντηση, τον καμάρωσα που σχεδόν άμα τη εμφανίσει του στην Αίγυπτο, συμμετείχε ως εισηγητής στο Λογοτεχνικό Συμπόσιο για τα Καβάφεια και σε τίποτα δεν υπολείπονταν η εισήγηση του απο αυτές των εξειδικευμένων επιστημόνων. Δεν έπαψα να τον θαυμάζω ως την τελευταία συνάντηση, στο χθεσινό αποχαιρετιστήριο της Πρεσβείας, απ όπου και η φωτογραφία. Και μη νομίζεις ότι κοντεύοντας στα 60, θαυμάζω- πια – ανθρώπους εύκολα κι αναίτια.

Απέλειπεν Νικόλαος Κάιρον λοιπόν αλλά ξέρω πώς ναι μεν, έχασε ο Νικόλαος το Κάιρο αλλά και το Κάιρο έχασε τον Νικόλαο.

Με το χέρι στην καρδιά.