Ν. ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

          Από τα μικράτα μου, εδώ και 50 χρόνια δηλαδή, δύο ήταν οι κλασικοί επωδοί : Η κάθε χρόνο αύξηση των τιμών στο χριστουγεννιάτικο και πασχαλινό τραπέζι που τσάκιζε το καλάθι της νοικοκυράς, και η ιμπεριαλιστική πρακτική ανοίγματος εργοστασίων των μεγάλων, κυρίως αμερικάνικων, εταιριών σε τρίτες φτωχές χώρες – ιδίως ασιατικές – με το φθηνό, σχεδόν τσάμπα, εργατικό δυναμικό και η ως εκ τούτου εκμετάλλευση των εργατών, καθώς και των ανήλικων παιδιών που δούλευαν σαν σκλάβοι, πρωί με πρωί, σ΄ αυτά.

          Κι ερχόμαστε στο σήμερα, που λόγω των δασμών που επέβαλλε ο Αμερικάνος και ιμπεριαλιστής Τραμπ, η σχετική ρητορική αλλάζει άρδην χαρακτήρα, αφού στην ουσία αντιμάχεται την μεταφορά των εργοστασίων από τις τρίτες χώρες πίσω στην Αμερική, διότι οι φτωχοί εργάτες και τα παιδάκια θα χάσουν τις δουλειές τους και θα πεινάσουν… Η ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση δηλαδή, πάει περίπατο !

          Από την άλλη, οι Αμερικάνοι εργάτες και ο μέσος πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών τι ακούει και τι καταλαβαίνει από την επιχειρηματολογία Τραμπ, που αφού την χρησιμοποιούσε και προ εκλογών, τον οδήγησε στην προεδρία ; Μας βάζουν 50% δασμούς, εμείς θα τους βάλουμε 30%. Ποιος άραγε μπορεί να διαφωνήσει με αυτό ; Ο μέσος πολίτης αποκλείεται. Θα επαναπατρίσουμε τα εργοστάσια μας ώστε να καταπολεμηθεί η ντόπια ανεργία και να αυξηθεί έτσι το βιοτικό επίπεδο. Και σ΄ αυτό ποιος θα αντιταχθεί ; Ο μέσος εργαζόμενος αδύνατον.

          Ας πάμε τώρα στο Ισραήλ, που ξαφνικά έγινε ο καλύτερος σύμμαχος της Ελλάδας, αφού υπάρχει σύγκρουση στα συμφέροντα του με εκείνα της Τουρκίας, ιδιαίτερα στη νέα Συρία. Αφήσαμε δηλαδή τους Δυτικούς Ευρωπαίους, τους πλούσιους Άραβες του Κόλπου, την Αίγυπτο και το Ξανθό Γένος, και προσεταιριστήκαμε τους Ισραηλίτες.

Να δούμε όμως τη σημαίνει η παγκόσμια λέξη ¨Γενοκτονία¨ : Προέρχεται από τη σύνθεση των ελληνικών λέξεων γένος + κτείνω (= φονεύω) και αποτελεί όρο του διεθνούς δικαίου που καθιερώθηκε μετά το Β΄π.π., αναφερόμενος στη συστηματική δίωξη ενός έθνους ή φυλής με απώτερο σκοπό την εξαφάνισή τους. Και το μεγάλο ερώτημα είναι : Ο όρος αυτός αφορά για παράδειγμα μονάχα τους Ινδιάνους, τους Αρμένιους, τους Πόντιους και κυρίως τους Εβραίους την περίοδο 1939-1945, ενώ αποσιωπάται συστηματικά για τους Παλαιστίνιους από το 1948 έως σήμερα ;

Θα μου πείτε η κάθε χώρα κοιτάζει το συμφέρον της, κοιτάζει την ευημερία των πολιτών της και την προαγωγή του έθνους της. Ξεχνώντας τελείως το Διεθνές Δίκαιο, την Παγκόσμια Εθιμική Ηθική Τάξη και την ύπαρξη του ΟΗΕ, μπορεί κανείς να συμφωνήσει μαζί σας βάσει της πανάρχαιας εκ της ζούγκλας αρχής περί του Δικαίου του Ισχυρού. Όμως, γιατί έχετε δύο μέτρα και δύο σταθμά ; Το ίδιο ακριβώς δεν κάνει και ο Τραμπ ? Δεν κοιτάζει μονάχα το συμφέρον της Αμερικής ; Δεν τον νοιάζει μονάχα η ευτυχία και η πρόοδος των συμπολιτών του ;

Και για να επανέλθουμε στην αμερικανική πολιτική των δασμών, ας σημειώσουμε την είδηση των ημερών περί της πτώσης των χρηματιστηριακών μετοχών των λεγομένων μεγάλων brands όπως η Rolex, η Burberry, η Adidas, η Timberland, κ.ά. Ας έρθουμε όμως για παράδειγμα στην Ελλάδα. Αυτός που έχει 10.000 ευρώ να πάρει ένα ρολόι, θα το πάρει κι αν αυξηθεί 1.000 ευρώ, ενώ εκείνος που αγοράζει παπούτσια των 200 ευρώ, θα τα πάρει και με 230… Από τη άλλη, εκείνος που αγοράζει ένα κινέζικο προϊόν με 2 ευρώ, πιστεύουμε πως και να διπλασιαστεί η τιμή του και να πάει στα 4 ευρώ, πάλι θα μπορέσει να το πάρει.

Άρα μάλλον, η Ελλάδα δεν νομίζουμε πως θα φάει μεγάλο χαστούκι από αυτούς τους δασμούς, εκτός όπως λένε από τα κρασιά, το λάδι και την φέτα. Τα κρασιά με τις ούτως ή άλλως τεράστιες διακυμάνσεις στις ποιότητες και τις τιμές, το λάδι που η τιμή του τα τελευταία χρόνια είχε ξεφύγει ανεξέλεγκτα προς τα πάνω και η φέτα που ανάθεμα αν έχουμε καταλάβει γιατί είναι σταθερά πανάκριβη στα 13 ευρώ το κιλό, πιο πάνω κι από τα εισαγόμενα τυριά. Από την άλλη, οι ομογενείς στους οποίους κυρίως απευθύνονται οι συγκεκριμένες εξαγωγές στην Αμερική, δεν πρόκειται να σταματήσουν να τα προμηθεύονται, έστω και με καπέλο.

Ας αφήσουμε λοιπόν προς το παρόν τους δασμούς της Αμερικής, κι ας ενσκήψουμε λίγο περισσότερο στους δεσμούς με τους γύρω λαούς, ενθυμούμενοι λιγάκι κι αυτή τη ριμάδα την ιστορία. Γιατί αν πάμε πίσω στο 1922 θα βρούμε τους χιλιάδες Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στη Συρία μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ αν γυρίσουμε το χρόνο στο 1974 θα συναντήσουμε τον Χαφέζ αλ Άσαντ με τη Συρία να είναι η πρώτη απ΄ όλες της χώρες που έστειλε τεράστια για την εποχή οικονομική βοήθεια στην Κύπρο μετά την τουρκική εισβολή!