Παράγει μοναδικά έργα τέχνης με εκατομμύρια ληγμένα χάπια.

ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗ

Μέχρι και πριν να υποβάλλει την παραίτησή της από το Ε.Σ.Υ., ανήκε στην κατηγορία των γιατρών της «πρώτης γραμμής» με τα ωράρια της στο νοσοκομείο Ρεθύμνου να είναι άκρως εξαντλητικά ειδικότερα το διάστημα της πανδημίας. Η ίδια όμως από πολύ νωρίς κατάφερε να βρει το δικό της «ψυχοφάρμακο» για να «ισορροπεί» στην ζωή της και παράλληλα να προσφέρει στο φιλότεχνο κοινό ξεχωριστά έργα τέχνης!

Ο λόγος για την παθολόγο – λοιμωξιολόγο από το Ρέθυμνο, Ελένη Ιωαννίδου η οποία ξεδιπλώνοντας το καλλιτεχνικό της ταλέντο «παντρεύει» την επιστήμη της με την τέχνη για να δημιουργήσει ξεχωριστά ψηφιδωτά χρησιμοποιώντας εκατομμύρια ληγμένα χάπια και κάψουλες.

Αυτό το διάστημα η Ελένη Ιωαννίδου παρουσιάζει στο κοινό της Κρήτης την τρίτη κατά σειρά εικαστική της έκθεση με τίτλο «DON’T», που εντάσσεται στις εκδηλώσεις «Ημέρες Ρεθύμνου» και φιλοξενείται στην Γκαλερί «Μορφές» της παλιάς πόλης.

Σύμφωνα με την ίδια η ενασχόλησή της με «την τέχνη του χαπιού» άνθισε μέσα στην πανδημία αλλά η ιδέα της δημιουργίας μωσαϊκών με ληγμένα χάπια γεννήθηκε νωρίτερα και συγκεκριμένα το 2008 που λειτουργούσε εθελοντικά το κοινωνικό φαρμακείο στο Ρέθυμνο. Τα φάρμακα που είχαν λήξει και που έπρεπε να απορριφθούν, την οδήγησαν στο «μονοπάτι» της δημιουργίας.

Όσον αφορά στην συγκεκριμένη έκθεση η έμπνευση και η ανάγκη για την πραγματοποίησή της ξεκίνησε από την συνειδητοποίηση ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που στιγματίζεται από την ύπαρξη πολλών πολέμων γύρω μας, οι οποίοι έχουν πλέον χρονίσει.

Όπως η ίδια λέει «ο πόλεμος στην Συρία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η εμπόλεμη κατάσταση στην Παλαιστίνη που έχει πάρει πλέον τη μορφή γενοκτονίας τείνουν να γίνουν μια συνηθισμένη καθημερινότητα για μας. Δυστυχώς ο πόλεμος δεν είναι μακριά, είναι εδώ, επίκαιρος, καταστροφικός και χωρίς ορίζοντα τέλους. Οι ειρηνικές λύσεις δεν φαίνεται να είναι στην φαρέτρα των κρατών και όλο και περισσότερο οι απώλειες παρουσιάζονται ως μια στατιστική, ως νούμερα χωρίς πρόσωπο».

Τα έργα που συνθέτουν την έκθεση ξεκινούν από δύο ιδέες, σύμφωνα με την καλλιτέχνη. Την ιδέα των «πειραγμένων» πόστερ κλασικών ταινιών που δίνουν το δικό τους αντιπολεμικό μήνυμα, ενώ η δεύτερη ιδέα σκιαγραφεί την πιο ανθρώπινη πλευρά, το σκηνικό του πολέμου μέσα από τα μάτια των παιδιών που λένε «don’t» το φιλί των νέων που δεν μπορούν να χαρούν τη ζωή, των πολεμιστών που μάχονται για δικαιοσύνη.

«Μέσα από αυτή την έκθεση με τον καθαρά αντιπολεμικό χαρακτήρα πρέπει να περάσει το μήνυμα της μη αδράνειας, της μη αποστασιοποίησης, της ενσυναίσθησης και της αντιπολεμικής δράσης», αναφέρει μεταξύ άλλων η πολυτάλαντη γιατρός από το Ρέθυμνο.