Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ

Όπως καταγράφει ο Γ. Καψάλης στα 1933, ο Τυφώνας ήταν ένα μυθολογικό τέρας έχοντας διπλό χαρακτήρα, διότι από τη μία ήταν η προσωποποίηση του φαινομένου της τρομοκρατικής ηφαιστειώδους εκρήξεως, κι από την άλλη η προσωποποίηση του φαινομένου της σφοδρής λαίλαπας.

Ο Ησίοδος αναφέρει (Θεογ. 478 κ.εξ.) πως ο Τυφώνας ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γαίας, τον οποίο αυτή γέννησε μετά την απέλαση των Τιτάνων από τον ουρανό από το Δία, χολωμένη κατά των Ολύμπιων Θεών. Υπερείχε σε μέγεθος και δύναμη όλων των γεννηθέντων από τη Γη τεράτων. Το κεφάλι του έφτανε στα άστρα και τα χέρια του εκτεινόμενα, σε ανατολή και δύση. Από τους ώμους του εφύοντο εκατό ακόμη κεφάλια δρακόντων από τα οποία έβγαιναν κάθε είδους φωνές (θείες, ανθρώπινες, ζωώδεις, κτλ.). Από τους μηρούς του και κάτω το σώμα του αποτελούταν από σπείρες εχιδνών και από όλο το σώμα του φύονταν φτερά. Από τα μάτια του πετάγονταν φωτιές και οι τρίχες του κεφαλιού και των γενιών του ήταν ιδιαιτέρως βρώμικες.

Από τη μέρα που γεννήθηκε ο Τυφώνας λοιπόν, άρχισε να βάλλει κατά του ουρανού πύρινες πέτρες, βγάζοντας δαιμονιώδεις κραυγές. Οι θεοί τότε, εκτός του Δία, φοβισμένοι τράπηκαν σε φυγή και εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο μεταμορφωμένοι σε ζώα ύστερα από παρότρυνση του Πάνα : Ο Απόλλωνας σε γεράκι, ο Ερμής σε ίβιδα, ο Άρης και η Άρτεμις σε ψάρια, ο Διόνυσος σε τράγο, κτλ.

Τελικά, ο Δίας νίκησε τον Τυφώνα, τον φυλάκισε αρχικά στο Κωρύκιο άντρο της Κιλικίας και κατόπιν, σύμφωνα με τον Πίνδαρο, τον αλυσόδεσε στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία.

Ας βάλουμε τώρα στην εξίσωση και τα εξής, αφήνοντας τη λύση της στη δημιουργική φαντασία των αναγνωστών :

Ενώ ο Τυφώνας είχε ταυτιστεί κατά τους αρχαίους χρόνους με τον Αιγύπτιο θεό Σετ, πλείστοι και βασικοί ήταν οι Αιγύπτιοι ζωόμορφοι θεοί όπως ο Ώρος με κεφάλι γερακιού, ο Θωθ με κεφάλι ίβιδας, ο Κνουμ με κεφάλι κριού, κ.ο.κ., ενώ άλλες θεότητες είχαν υπό την προστασία τους ζώα όπως η Χατμεχίτ που ήταν η θεά των ψαριών.

Δεν γνωρίζουμε αν τελικά πιστεύετε στα παρα-μύθια, καλό θα ήταν όμως να δίνετε βάση στους μύθους, διότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα παρα-φυσικά φαινόμενα και τη φυσική… Εξάλλου, το ποιος επηρέασε ποιον ή ποιος προηγήθηκε ποιου στην περίπτωση αυτή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ο ελληνικός και ο αιγυπτιακός πολιτισμός αποτελούν τις δύο όψεις της ίδιας σελήνης. Τι κι αν φαντάζει σκοτεινή η μια πλευρά, κι η άλλη φωτεινή ? Το ίδιο φεγγάρι από τα βάθη της αρχαιότητας καθοδηγεί τους φίλους λαούς μας !