Πάνω από 6 εκατομμύρια ευρώ θα στοιχίσει συνολικά η ανακαίνιση της ιστορικής Μονής του Αγίου Γεωργίου παλαιού Καΐρου, που ολοκληρώνεται σε ένα χρόνο, εποχή που θα συμπίπτει με τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 10 χρόνια από την εκλογή του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β΄.

Τα έργα ξεκίνησαν στις 10 Δεκεμβρίου του 2011, όταν υπεγράφη η σύμβαση για το έργο της ανακαίνισης της περιωνύμου Ιεράς Μονής  Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου, γνωστής  και ως «Ροτόντα» της Ανατολής. Εκείνμη την ημέρα, παρόντες στην τελετή της υπογραφής ήταν ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος και οι δύο μεγάλοι φορείς που θα συμβάλουν στην εκ βάθρων ανακαίνιση: ο εφοπλιστής κ. Αθανάσιος Μαρτίνος, ο οποίος αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το κόστος των εργασιών αποκαταστάσεως και ο κ. Ιμπραχήμ Μάχλαμπ, τότε Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της “Arab Contractors”, της μεγαλύτερης κατασκευαστικής εταιρείας της Αιγύπτου. Υπό τις ευλογίες του Σεπτού Προκαθημένου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αφρικής, οι δύο πλευρές ένωσαν τις δυνάμεις τους ώστε σε χρονικό ορίζοντα τριών ετών το μοναστικό ενδιαίτημα του Αγίου Γεωργίου να επανέλθει στην προτέρα αίγλη του, ως ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα σε ολόκληρη την Αφρική, πνευματικό «κόσμημα για τον χριστιανισμό, την Ελλάδα και την Αίγυπτο», όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Μακαριώτατος, αφού «τον Άγιο Γεώργιο σέβονται και τιμούν χριστιανοί και μουσουλμάνοι».

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην περιοχή του Παλαιού Καΐρου. Πρόκειται για την περιοχή της αρχαίας Βαβυλώνος της Αιγύπτου, η οποία πήρε την ονομασία της μετά την εγκατάσταση των Βαβυλωνίων αιχμαλώτων που έφερε στην Αίγυπτο ο Φαραώ Ραμσής Α’ (1390 π.Χ.) από την εκστρατεία του στην Ασία. Βρίσκεται κοντά στις πυραμίδες, μεταξύ της αρχαίας Μέμφιδος και της Ηλιουπόλεως.

Στον χώρο αυτό οι Βαβυλώνιοι ανήγειραν φρούριο. «Βαβυλών φρούριον ερυμνόν, αποστάντων ενταύθα Βαβυλωνίων, είτα διαπραξάντων ενταύθα κατοικίαν  παρά των βασιλέων» (Στράβων, Γεωγραφία, κεφ.XVII). To φρούριο, λεγόμενο Κασρ ελ Ρουμ ή Κασρ ελ Σάμμα (Παλάτι των Λαμπάδων, είτε λόγω  της λατρείας της φωτιάς, είτε λόγω των φωτεινών σημείων προς συνεννόηση) γνώρισε τρεις ανακαινίσεις από τους ρωμαίους αυτοκράτορες Οκταβιανό, Τραϊανό και Αρκάδιο, συνεπεία της γεωγραφικής σπουδαιότητος του χώρου.

Μετά την οριστική επικράτηση του χριστιανισμού στην Αίγυπτο, όταν το έτος 383 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος με διάταγμά του καταργεί τους ναούς του παγανισμού, το Ρωμαϊκό φρούριο μετατρέπεται σε Ναό από στρατιωτικούς προς τιμήν του στρατιώτη Αγίου Γεωργίου, ενώ η Βαβυλώνα καθίσταται Επισκοπή. Μετά την αραβική κατάκτηση της Νειλοχώρας (7ος αι.μ.Χ.)  μετονομάζεται σε Φουστάτ (στρατόπεδο, παραλλαγή της βυζαντινής λέξεως Φοσσάτο, εκ της λατινικής fossatum) και μετά την ίδρυση του Καΐρου λέγεται Μισρ αλ Αττίκατ ή Μισρ αλ Γκατίμαντ.

Η Μονή, πλέον του Αγίου Γεωργίου, στο διάβα των αιώνων, λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι, νοσοκομείο, πτωχοκομείο, γηροκομείο, σχολείο και κοιμητήριο, γνώρισε δε αλλεπάλληλες καταστροφές και ανακαινίσεις, με τελευταία αυτή του 1904, όταν υπέστη σοβαρότητες καταστροφές από πυρκαγιά και αποκατεστάθη από τον Πατριάρχη Φώτιο (1900-1925).

Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι κυκλοτερής οκτάστηλος, εφάμιλλος του Ναού του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννα, περιβαλλόμενος από αρχαίο τείχος σε απόσταση μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου έχει καταστραφεί. Το 1998 το ελληνικό κράτος ανέλαβε την ανέγερση νέου τείχους για να διασωθούν τα αρχαία τμήματά του, με δύο εισόδους, την κεντρική προς το Ηγουμενείο και την είσοδο προς το ελληνικό κοιμητήριο, το οποίο μαρτυρεί και διασώζει ένδοξες μνήμες του αιγυπτιώτη ελληνισμού.