ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΙΝΑ ,ΦΑΡΑΝ ΚΑΙ ΡΑΪΘΩ, κ.κ. ΔΑΜΙΑΝΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ 90η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ.

photo credits Χριστίνα Γεωργιάδου

Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός (κατά κόσμον Δημήτριος Σαμαρτζής) γεννήθηκε στην Αθήνα, 4 Απριλίου 1935. 

Ο αρχιμανδρίτης Δαμιανός, ανυψώθηκε στο βαθμό του Αρχιεπισκόπου , σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο τόσο για τη Χερσόνησο του Σινά όσο και για την Αίγυπτο, στις 23 Δεκεμβρίου 1973 από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο. Τρεις μήνες νωρίτερα, απεβίωσε στην Αθήνα, στις 11 Σεπτεμβρίου 1973, ο προκάτοχος του Γρηγόριος ο Β’. Η Χερσόνησος του Σινά βρισκόταν υπό την κατοχή του Ισραήλ μετά τον πόλεμο των έξι ημερών, τον Ιούνιο του 1967, επί Νάσερ. Κι ενώ προετοιμαζόταν οι διαδικασίες για την διαδοχή του Γρηγορίου Β’  στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, ξεσπάει ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, στις 6-26 Οκτωβρίου 1973, επί Σαντάτ, που είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Χερσόνησου του Σινά και την αποχώρηση των Ισραηλινών στρατευμάτων και εποίκων από το Σινά, με τη συνθήκη του Καπ Ντέιβιντ,το 1979.

Αυτό ήταν πάνω κάτω το πολιτικό πλαίσιο της εποχής της εκλογής του και των πρώτων χρόνων μετά απο αυτήν.

Στις 16.9.1973, η εφημερίδα της Αλεξάνδρειας, ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ενημερώνει τους αναγνώστες της τα σχετικά με την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου, από τους 20 περίπου μοναχούς που υπηρετούσαν τότε στη Μονή, είτε στα διάφορα μετόχια της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πως σύμφωνα με την εφημερίδα των Αθηνών, ΒΡΑΔΥΝΗ, υποψήφιοι για το αρχιεπισκοπικό αξίωμα φέρονταν τα μέλη της Σιναϊτικης Αδελφότητας, Νεκτάριος, Χρυσόστομος και Κλήμης. Η ιστορία βέβαια διέψευσε τις προβλέψεις.

Λίγες ημέρες μετά, στις 19.9.1973, ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ πάλι, σε ανταπόκριση του απο Κάιρο, δημοσιεύει άρθρο με τίτλο “Ο Αρχιεπίσκοπος που θα εκλεγεί για τη Μονή του Σινά, θα έχει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της επανδρώσεως της” με τον αρθρογράφο να αναρωτιέται : “Θα κινδυνεύσει δηλαδή ,να μείνει δίχως καλόγερους η Μονή;” Στον προβληματισμό του θυμάται το σχέδιο του Ελευθερίου Βενιζέλου, “να γίνει αναγκαστική η θητεία στη Μονή για ορισμένους κληρικούς για ορισμένο διάστημα”. Ο ίδιος βέβαια καταλαβαίνει το παράτολμο του σχεδίου, για αυτο και ανησυχεί για το μέλλον της Μονής και της διατήρησης της Ελληνικότητας της.

Στις  30.9.1973, επανέρχεται πάλι με την είδηση “Πλησιάζει η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου”. Εντύπωση ωστόσο μας κάνει  η απουσία ανταπόκρισης από την ενθρόνιση του νεόυ Αρχιεπισκόπου Δαμιανού. Ίσως τα πολιτικά γεγονότα που ακολούθησαν, δεν επέτρεψαν την εφημερίδα να προβάλλει το θέμα της διαδοχής.

Ωστόσο επανέρχεται στη δημοσιότητα, στη 1 Φεβρουαρίου 1974, όταν πρωτοσέλιδα στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ δημοσιεύεται άρθρο το άρθρο “Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Σινά επισκέφθη τον Πατριάρχη” για να ενημερώσει τους αναγνώστες για την  πρώτη επίσκεψη του στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Νικόλαο ΣΤ’, στις 31 Ιανουαρίου.

Για το ίδιο θέμα ο σεβασμιότατος, κ.κ. Δαμιανός έδωσε συνέντευξη στον ανταποκριτή της εφημερίδας στο Κάιρο, που δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο “Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός πιστεύει στη συνεργασία”.

“Ευγενή και γεμάτο όρεξη για δράση, τον διακρίνει η διακαής επιθυμία να σταθεί κοντά εις τον Πατριάρχην” χαρακτηρίζει ο δημοσιογράφος τον νέο Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος δήλωσε πολύ ευχαριστημένος από την πρώτη επαφή με τον Πατριάρχη.

Στη διάρκεια της υπερπεντηκονταετούς θητείας του, ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος, συνεργάστηκε εκτός απο τον Νικόλαο ΣΤ’, με τους μακαριστούς Πατριάρχες Παρθένιο Γ’ και Πέτρο Ζ’ καθώς και με τον Μακαριότατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας , κ.κ. Θεόδωρο Β’.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Σινά, ιερομόναχος ακόμα, παρότρυνε με επιτυχία τον Όσιο Παΐσιο, να επισκεφτεί την Μονή Σινά όπου και μόνασε τελικά επί διετία, πριν αναχωρήσει για την Ελλάδα λόγω προβλημάτων υγείας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, κατάφερε να διαφυλάξει τη Μονή και να αναδείξει τους πολύτιμους θησαυρούς της και τη Βιβλιοθήκη της,   να κρατήσει τις απαιτούμενες ισορροπίες σε δύσκολους καιρούς, να σεβαστεί και να βοηθήσει τους βεδουίνους της περιοχής. Δεν ειναι τυχαίο τα προσωνύμια που του δόθηκαν, “λύκος της ερήμου” ή “φρούραρχος της Μονής”,  που αποτελεί Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς και προστατεύεται από την UNESCO που παρά την κρίσιμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή ποτέ δεν έπαψαν να  την επισκέπτονται χιλιάδες πιστοί. 

    Παράλληλα ως  Πρόεδρος του Ιδρύματος της Αμπετείου Σχολής και Διευθυντής της, συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση των Αιγυπτιωτών.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, κ.κ. Δαμιανός, μεγάλωσε στην Αταλάντη Φθιώτιδας, όπου τέλειωσε δημοτικό και 6τάξιο Γυμνάσιο, ως πρωτότοκος γιος μιας πολύτεκνης οικογένειας Πήρε πτυχίο Θεολογίας  απο το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1959 και την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου. Τελειώνοντας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις , το 1961, διακόπτει τις σπουδές του στη Φιλοσοφική, γίνεται δόκιμος Μοναχός στην Ιερά Μονή του Θεοβάδιστου Όρους Σινά, έχοντας ως απώτερο στόχο του, να υπηρετήσει στην Ορθόδοξο Ιεραποστολή της Ανατολικής Αφρικής του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, όπου και εργάσθηκε μόνο κατά τα έτη 1970-71, αφού αναγκάσθηκε στη συνέχεια  να επιστρέψει, στην Μονή. Επι εξαετία διετέλεσε καθηγητής Θρησκευτικών και Ιστορίας στην Αμπέτειο Σχολή Καΐρου η οποία τότε αριθμούσε περί τους 600 μαθητές.

Διοργάνωσε την πρώτη μικρή Κλινική της Μονής παρέχοντας ο ίδιος ιατρικές υπηρεσίες στους Βεδουϊνους, έχοντας λάβει ήδη ειδικά μαθήματα  αφού σκόπευε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ιεραποστολές.

Ιεροδιάκονος και ιερομόναχος χειροτονήθηκε απο τον Αρχιεπίσκοπο Σινά, Πορφύριο Γ’, το 1962 και 1965 αντιστοίχως.

Στις  23 Δεκεμβρίου του 1973, εκλέχθηκε παμψηφεί από τη Σιναϊτική Μοναστική Αδελφότητα ως Ηγούμενος , διαδεχθείς τον Αρχιεπίσκοπο  Γρηγόριο  Β’ (Μανιατόπουλο) και χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων ,Βενέδικτο, Αρχιερέας, με τον Τίτλο του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, τίτλο τον οποίο λαμβάνουν από αιώνες όλοι οι Αρχιερείς του Σινά, που συγχρόνως, τυγχάνουν και εκάστοτε Καθηγούμενοι της Σιναϊτικής Αδελφότητας. Ως γνωστόν ανέκαθεν ο Αρχιεπίσκοπος Σινά ήταν διοικητικά ανεξάρτητος και αυτόνομος μέσα στον χώρο της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας ,μνημονεύοντας όταν ο ίδιος λειτουργεί, τον εκάστοτε Πατριάρχην Ιεροσολύμων, απο τον οποίο λάμβανε και την χειροτονία

Από το 1861 ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Σινά τυγχάνει Πρόεδρος και υπεύθυνος έναντι των Αιγυπτιακών Αρχών της περίφημης Αμπετείου Σχολής Καΐρου, βάση της διαθήκης των ευεργετών, Αδελφών Αμπέτ. Από το 1986, προεδρεύει θεσμικά του Κοινωφελούς Ιδρύματος Όρους Σινά που έχει συσταθεί από την Ιερά Μονή και Αρχιεπισκοπή Σινά με έδρα την Αθήνα, όπου και το Μετόχι της Μονής (Δορυλαίου 26 στους Αμπελοκήπους). Το Ίδρυμα Όρους Σινά έχει πλούσια εκδοτική δραστηριότητα.

Στις  3 Δεκέμβριου του 1993 λαμβάνει τον τίτλο του επιτίμου Διδάκτορα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας).

Η περίοδος της Αρχιερατείας του αλλά και της υπερπεντηκονταετούς μοναχικής του παρουσίας στο Σινά , πλούσια έργου και δραστηριοτήτων, δεν μπορεί να αποτυπωθεί στο πλαίσιο αυτού του άρθρου με σκοπό να του ευχήθούμε: “ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ, ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΣΙΝΑ, Κ.Κ ΔΑΜΙΑΝΕ”.

υγ Οι ωφτογραφίες προέροχνται απο τη σελίδα φίλων της Μονής Σινά στο Facebook. Η αποδελτίωση τωνδημοσιεύματων απο την Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος.