Η ζωή τόν έφερε κάπου 2.400 χιλιόμετρα μακριά από το αγαπημένο του Κάιρο, στην πανέμορφη Βιέννη της Αυστρίας.

 

 

Ο λόγος για τον κατά μεγάλο ποσοστό Καϊρινό και σίγουρα 100% Αμπετειανό, έναν από τους εξαιρετικά λίγους Αιγυπτιώτες ακόμη εν πλήρη δράσει, δημοσιογράφους: τον Γιώργο Γκστρέιν (ή Georg Gstrein), εκδότη της παροικιακής εφημερίδας «ΦΩΣ» της Αυστρίας, που εκδίδει ο ίδιος, ενώ διατηρεί και την ιστοσελίδα «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» και από το Φεβρουάριο του 2018 το ομώνυμο ελληνόφωνο ραδιόφωνο στις γερμανόφωνες χώρες της Ευρώπης.

 

 

 

 

 

 

Ένας ρεπόρτερ από τα γενοφάσκια του!… Έμαθε τα δημοσιογραφικά μυστικά, σχεδόν από την παιδική ηλικία, καθώς είχε την πολυτέλεια, τη χαρά και την τιμή, να λάβει τα πρώτα τα νάματα του επαγγέλματος από τον ίδιο του τον πατέρα, που ήταν Αυστριακός δημοσιογράφος – ανταποκριτής της Αυστριακής τότε τηλεόρασης στην Αθήνα και είχε παντρευτεί την Αιγυπτιώτισσα Καϊρινή μητέρα του.

 

 

Ήρθε όμως η χούντα, ο πατέρας Gstrein θεωρήθηκε εχθρός της δικτατορίας και απελάθη, και αυτός και η οικογένειά του και ο ηλικίας μόλις… δέκα μηνών τότε Γιώργος!…

 

 

Η οικογένεια ήρθε λοιπόν το 1971 στο Κάιρο και ο σημερινός μεγάλος δημοσιογράφος άρχισε να έχει την πρώτη επαφή με την ελληνική και αιγυπτιακή κοινωνία, μέσα από τα ελληνικά νηπιαγωγεία, στα οποία πέρασε τρία ολόκληρα χρόνια, με την Αμπέτειο να ακολουθεί και να του δίνει τα εφόδια για μία ολόκληρη ζωή.

 

 

Η μητέρα του τού ενεφύσησε την αγάπη για τον ελληνικό και αιγυπτιακό πολιτισμό και ο πατέρας του για τον αυστριακό και γενικότερα ευρωπαϊκό πολιτισμό.

 

 

Έτσι, όταν ήρθε η ώρα για να αναχωρήσει με την οικογένεια για την Αυστρία, σε ηλικία 15 ετών, ήταν ένας από τους πιο πολύγλωσσους Αμπετειανούς: αγγλικά, γαλλικά, αραβικά, γερμανικά από τον πατέρα του και φυσικά τα ελληνικά!…

 

 

Όλα αυτά, ποτέ δεν τα ξέχασε… Όπως επίσης ποτέ δε λησμόνησε ότι ανατράφηκε με ένα πατέρα δημοσιογράφο, του οποίου το επάγγελμα αποφάσισε να ακολουθήσει από πολύ μικρή ηλικία. Και αυτό έγινε: ένας μεγάλος δημοσιογράφος της ομογένειας στην Αυστρία και γενικότερα στη γερμανόφωνη πλευρά της Ευρώπης, πάντοτε κοντά στην ομογένεια, στις αρχές, την εκκλησία, αλλά πάντοτε προσκολλημένος στις δύο μεγάλες του αγάπες: την Ελλάδα και την Αίγυπτο…

 

 

Απόδειξη της μεγάλης του αγάπης είναι το γεγονός ότι και τη σημερινή του εφημερίδα «ΦΩΣ της Βιέννης» την ονομάζει, προφανώς μην ξεχνώντας την απαράμιλλη προσφορά του αξέχαστου Πρύτανη και «πατέρα» του Αιγυπτιώτικου Τύπου, του αείμνηστου εκδότη της εφημερίδας «ΦΩΣ», του Σωκράτη Πατέρα…

 

 

Αποδεχόμενος ο ίδιος ιδιαίτερα ευγενικά την πρόσκλησή μας για να μιλήσει στο «ΠΥΡΑΜΙΣ» για τη ζωή του αλλά κυρίως για ό,τι έχει να κάνει με το κεφάλαιο της ζωής του στη Χώρα του Νείλου, ο ίδιος μας τόνισε:

 

 

 

Ο ΑΜΠΕΤΕΙΑΝΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

GEORG GSTREIN

ΜΙΛΑ ΣΤΟ «ΠΥΡΑΜΙΣ»

 

 

 

«Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες μου, τί να προλάβω να σάς εξιστορήσω για τον εαυτό μου και τις αναμνήσεις μου από την Αίγυπτο;

 

 

Γεννήθηκα μεν στην Αθήνα, όπου ο αυστριακός πατέρας μου, ανταποκριτής της Αυστριακής, τότε, τηλεόρασης, είχε εγκαταστήσει την οικογένειά μας, αλλά έφυγα πολύ γρήγορα… σε ηλικία μόλις δέκα μηνών. Η δικτατορία απέλασε τότε τον αρχηγό της οικογένειας, μιας και δε συμφωνούσε με τα γραφόμενα του!…

 

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΟ ΚΑΪΡΟ…

 

 

 

Από την Αίγυπτο, μάλλον από το Κάιρο, θυμάμαι πολλά: τη Grotta, όπου πηγαίναμε οικογενειακά, κάθε Κυριακή και την Αμπέτειο… όπου πέρασα τα 15 πρώτα χρόνια της ζωής μου. Γιατί 15; Γιατί έκανα 3, ναι 3 χρόνια, νηπιαγωγείο! Από 2 χρονών! Ο πατέρας μου μού ετοίμαζε το πρωί τη gamella μου, το κολατσό μου, και με πήγαινε στο σουλβας (schulbus) όπως το έλεγα τότε… Έμενα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα, είτε στο σχολείο είτε στο λεωφορείο, καθώς η αφόρητη (από τότε!..) κυκλοφορία, στο Κάιρο, δεν μού επέτρεπε να γυρίσω σπίτι νωρίτερα…

 

 

 

Ο Γιώργος Γκστρέιν με την Νίτσα Αθανασούλη και τον Ντίνο Θεοδωρίδη

 

 

 

 

ΕΥΤΥΧΩΣ, ΓΛΥΤΩΣΑ ΤΟΝ ΚΟΝΑ!…

 

 

 

Ευτυχώς, πάντως, γλύτωσα από τον περιβόητο διευθυντή Κονά, από τον οποίο είχε μείνει και το ρητό: «Αμπέτειος Σχολή, κουρεμένη κεφαλή», καθώς επιθυμούσε όλοι οι μαθητές να έχουν πολύ κοντά μαλλιά!

 

 

Είχα για λίγα χρόνια τον Ερρίκο Χατζηανέστη, που τον έφεραν στο Κάιρο όταν οι αρχές έκλεισαν το ελληνικό σχολείο στο Χαρτούμ. Ήμουν μικρούλης τότε, 4 χρονών. Με δάγκωσε όμως το σκυλάκι του και θυμάμαι τις 12 ενέσεις που έπρεπε να κάνω για το φόβο της λύσσας…Και μου έμεινε…ακόμα φοβάμαι τις ενέσεις παρόλο που δεν θυμάμαι ούτε το διευθυντή ούτε το σκυλάκι του πια…

 

 

Τα περισσότερα χρόνια, τα πέρασα στην Αμπέτειο με τον Μιχελή, ως διευθυντή! Δεν έχω να θυμηθώ από αυτόν τίποτα περισσότερο… εκτός από το ότι ήταν πολύ αυστηρός! Με το παραμικρό έπρεπε να παρουσιαστείς με τον κηδεμόνα σου…

 

 

Τέλειωσα την Αμπέτειο το 1986 και έχω κρατήσει όμορφες αναμνήσεις από το σχολείο και ένα απολυτήριο πολύ λαμπερό: τέσσερεις γλωσσες: αγγλικά,αραβικά, γαλλικά και φυσικά ελληνικά!

 

 

 

Ο Γιώργος Γκστρέιν με παλιούς συμμαθητές του, από τη σειρά Αμπετείου του έτους 1986

 

 

 

ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΜΠΟΥΚΙΡ

ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ… ΦΕΤΕΣ ΚΑΡΧΑΡΙΑ !!…

 

 

 

Τα καλοκαίρια πηγαίναμε στην αριστοκρατική Αλεξάνδρεια. Παίρναμε από το Αμπουκίρ (μισή ώρα από την Αλεξάνδρεια με το αυτοκίνητο) μία βάρκα, φρέσκες φέτες…καρχαρία και πηγαίναμε στη γκεζίρα (το νησί) Νέλσων να κολυμπήσουμε. Ο βαρκάρης τηγάνιζε εν τω μεταξύ τα ψάρια που θα τρώγαμε όταν θα γυρίζαμε…

 

 

Θυμάμαι με πολύ νοσταλγία τη Φάτμα και τον Άλι…Η Φάτμα ήταν η νουνού μου, κάτι σα μάνα μου και πολλά χρόνια ήταν με την οικογένεια της Αιγυπτιώτισσας ελληνίδας μητέρας μου που ήταν από το Κάϊρο. Ο Άλι, που λάτρευε τη γατούλα μου και …τις gourmet κονσέρβες της, με βοήθαγε να σκαρφαλώνω στα δένδρα!!!

 

 

Και ναι! Μέσα σε όλα, δεν μπορώ να αποσπάσω από τις μνήμες μου τη νοσταλγία του δικού μας «Φωτός»! Είχαμε στο σπίτι το καλαντάρι της εφημερίδας και το έβλεπα, μικρός, κάθε μέρα! Ένιωθα πως μού έλειπε… Έτσι, γεννήθηκε το «Φως της Βιέννης»!

 

 

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ

ΣΤΗΝ Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΜΠΕΤΕΙΑΔΑ

 

 

 

Δεν σας το κρύβω ότι ως Αμπετειανός θα ήθελα και το θεωρώ καθήκον μου να παραστώ στην Α΄ Παγκόσμια Αμπετειάδα που θα διοργανωθεί του χρόνου στο Κάιρο.

 

 

Θαυμάζω τον ελληνισμό μας… που αντέχει ακόμα!… Νομίζω πως ο Ελληνισμός μας έχει πάλι μέλλον και αποστολή. Αυτό βέβαια οφείλεται εν μέρει και στην ενεργή πατριαρχική δράση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοδώρου!

 

 

 

Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΚΑΪΡΙΝΟΥ

ΝΥΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

 

 

 

Η συμβουλή μου; Να κρατήσουμε τις επάλξεις, να μη χάσουμε την ελπίδα…Και όσοι έχουν φύγει να ξανάρχονται στην Αίγυπτο, να την επισκέπτονται όσο συχνά μπορούν!

 

 

Και ας μην ξεχνάμε πως και η Κλεοπάτρα ήταν Ελληνίδα και πως ο Αιγυπτιακός ελληνισμός πέρασε από διάφορες Συμπληγάδες, πχ. στο 17 και 18 αιώνες είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Ο Πατριάρχης ζούσε στη Κων/πολη!

 

 

Μετά, κατά τον 19ο αιώνα ξαναγεμίσαμε με τους Ελλαδίτες που ήρθαν στην Αίγυπτο για να βρουν μία καλύτερη ζωή, και δούλεψαν το μπαμπάκι, τις σταφίδες και ανέπτυξαν μετά σημαντικά το εμπόριο….

 

 

ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ

«ΦΩΣ» ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ;

 

 

 

Από τον πατέρα μου που είναι ανταποκριτής ξένου τύπου – 55 χρόνια τώρα – είχα μέσα μου το μεράκι της δημοσιογραφίας. Έτσι, στην Αυστρία που ζω πλέον μόνιμα δημιούργησα πρώτα «το ΦΩΣ» της Αυστρίας. Και μετά τον Hephaestus Wien στην αρχική του μορφή. Ακολούθως, ανανεώθηκε στην μορφή του που είναι τώρα και από το Φεβρουάριο 2018 ξεκίνησε και το «Hephaestus Radio», το πρώτο ελληνόφωνο ραδιόφωνο στην Αυστρία. Βεβαίως ως ραδιόφωνο ήμαστε ακόμα στο αρχικό στάδιο, αλλά παρά το σύντομο χρονικό διάστημα που λειτουργούμε, έχουμε πολλές επιτυχίες και αποκλειστικές συνεντεύξεις!!»

 

 

 

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ

ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

 

 

 

Κάπου εδώ τελείωσαν όσα μας εξιστόρησε ο φίλος και αγαπητός συνάδελφος Γιώργος Γκστρέιν. Ένας ανιδιοτελής λειτουργός του παροικιακού τύπου, που δε σκέφτεται τους κόπους του, αλλά μόνο το έργο του και το αποτέλεσμα: να κάνει όσο μπορεί πιο γνωστό τον Ελληνισμό, από όπου και αν προέρχεται. Διότι, από την Βιέννη όπου τώρα βρίσκεται και δραστηριοποιείται επαγγελματικά, δεν κρύβει τη μεγάλη του αγάπη για τη Ελλάδα, καθώς επίσης για την Αίγυπτο, το Κάιρο, την Αμπέτειο…

 

 

Ένας γνήσιος Αιγυπτιώτης δημοσιογράφος…

 

 

Τα χαιρετίσματα του «ΠΥΡΑΜΙΣ» στον αγαπητό συμπάροικο (ΣΣ, έστω και αν και οι δυο μας συντάκτες, είμαστε «εισαγόμενοι» πάροικοι, κατά την προσφιλή έκφραση κάποιων συμπαροίκων μας στο Κάιρο…)

 

 

Και τις πιο καλές ευχές μας για μία εξαιρετική συνέχεια στο έργο του άξιου συναδέλφου Γιώργου Γκστρέιν ή Georg Gstrein, εκεί 2.400 χιλιόμετρα μακριά από το αγαπημένο του Κάιρο, στη μαγευτική Βιέννη, από όπου μας χαιρετά, μπροστά από το άγαλμα του Strauss…