Όταν γύρω στη μία μετά τα μεσάνυκτα της Κυριακής 6 Απριλίου, γίνονταν γνωστά τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Απριλίου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, όλοι συνειδητοποιούσαν ποιος ήταν ο μεγάλος νικητής της εκλογικής βραδιάς. Διότι, μπορεί να είχαν ήδη εκλεγεί οι κ.κ. Νικόλας Πολίτης, Στέφανος Αργυρίου, Μιχάλης Γκρουνστέιν και Πατρίκιος Δήμος, αλλά όλοι πλέον συνειδητοποιούσαν ότι, τελικά, ο Χρήστος Καβαλής ήταν ο μεγάλος νικητής, που η Γενική Συνέλευση της ΕΚΚ τον στήριξε με τις επιλογές της.

Ο Χρήστος Καβαλής, ο μακροβιότερος Πρόεδρος της ΕΚΚ τις τελευταίες δεκαετίες, έχοντας συμπληρώσει ήδη 13 χρόνια στον προεδρικό θώκο του ελληνικού Καΐρου, και έχοντας πλέον την δυνατότητα να συνεχίσει απρόσκοπτα να εφαρμόζει το πρόγραμμά του για μία ακόμη διετία, απέδειξε ότι η παροικία εκτιμά το άξιο έργο των Αιγυπτιωτών που με ανιδιοτέλεια προσφέρουν από καρδιάς. Και δεν είναι ο μόνος από το ΔΣ που προσφέρει! Υπάρχει και η Στέλλα Κυριάζη.Υπάρχουν και τα άλλα μέλη του ΔΣ που ο καθένας – ο καθένας με τη δική του δύναμη – βάζει ένα πετραδάκι στο οικοδόμημα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου. Είναι όλοι εκείνοι για τους οποίους μίλησε με καλά λόγια ο ίδιος ο Πρόεδρος. Όμως, ο κ. Χρήστος Καβαλής, φτάνοντας περίπου στα 50 χρόνια του, βάζει πλέον τις γερές βάσεις για την επόμενη εκατονταετηρίδα της ιστορικής Κοινότητας.

Δεν είναι έτσι τυχαίο το ότι η παροικία εψήφησε δύο νέους παροίκους (τους κ.κ. Γκρουνστέιν και Δήμο), που στηρίχτηκαν ανοιχτά από τον Πρόεδρο. Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι πρώτος επιτυχών ήταν ο κ. Νικόλας Πολίτης, παραδοσιακός δυνατός σύμμαχος του Καβαλή στο έργο του στην ΕΚΚ, όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και όταν δεν ήταν εκλεγμένος από την παροικία τα τελευταία 4 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που πέρασαν όλες οι προτάσεις του κ. Καβαλή στη Συνέλευση, ακόμη και αν υπήρξαν δυνατές φωνές που ακούστηκαν μεν, δεν εισακούστηκαν δε, αποτέλεσμα που φάνηκε στο τέλος της βραδιάς από τα αποτελέσματα της κάλπης.

Και όλα αυτά δεν είναι πράγματι τυχαία. Άλλωστε, ο κ. Χρήστος Καβαλής, γέννημα θρέμμα της παροικίας, δεν γεννήθηκε σε τίποτα «τζάκια». Αντίθετα, θεωρεί τιμή του και με συγκίνηση πάντοτε αναφέρει ότι υπήρξε κάποτε βοηθούμενος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, της οποίας είναι τώρα πηδαλιούχος, και τώρα ίσως για αυτόν τον λόγο, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να την στηρίξει ακόμη περισσότερο, ανταποδίδοντας ίσως την ευγνωμοσύνη του στους προκατόχους του και δίνοντας το παράδειγμα στους νεότερους. Τους νεότερους, που από ό,τι φαίνεται θα αρχίσουν πλέον να «σπάνε» σιγά σιγά το κατεστημένο και να περνάνε τις βαριές πόρτες της Διαχειριστικής Επιτροπής. Χθες, Κυριακή έγινε μία σημαντική αρχή με τους κ.κ. Γκρουνστέιν και Δήμο, ενδεχομένως στις επόμενες εκλογές να ακολουθήσουν και άλλοι Αιγυπτιώτες νέοι που να θελήσουν να πάρουν στα χέρια τους την τύχη της καϊρινής παροικίας.

Μέχρι τότε, υπάρχει πολύς χρόνος. Προς το παρόν, αυτό που χρειάζεται είναι αυτό που τόνισε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Θεόδωρος Β΄: «ομόνοια». Και η ομόνοια αυτή φάνηκε χθες περίτρανα στην Συνέλευση της ΕΚΚ. Μακάρι, όλο και περισσότεροι νέοι να ακολουθήσουν το παράδειγμά του Χρήστου Καβαλή. Παράδειγμα προς μίμηση για όλους! Καλή δύναμη στο έργο του και στο έργο ολόκληρης της Διαχειριστικής Επιτροπής Καΐρου.