Η Μαργαρίτα Λαμπρινού είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο το 1925-26. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Ελλάδα, όπου γνώρισε τον Γιαννούλη Σαραντίδη, ο οποίος διέκρινε το ταλέντο της και της έδωσε τα πρώτα μαθήματα θεατρικής τέχνης. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στην Αίγυπτο με την οικογένεια της, όπου και συμμετείχε σε διάφορες ερασιτεχνικές παραστάσεις της παροικίας, όπως το 1952 στον ¨Αποστάτη¨ του Ευ. Κολέτσου στην Ελληνική Λέσχη Ισμαηλίας. Αργότερα, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή Χρήστου Βαχλιώτη, αποφοιτώντας το 1961.

Στο θέατρο εμφανίστηκε σε ρόλους σημαντικών θεατρικών έργων, συνεργαζόμενη με το Εθνικό (1973-1989), το θίασο Μυράτ, το Πειραματικό θέατρο της Μαριέττας Ριάλδη, το Αρχαίο Αττικό Θέατρο, την Ελληνική Λαϊκή Σκηνή, το θίασο Αλίκης Θεοδωρίδου κ.ά., χωρίς να διστάσει να συμμετάσχει και σε επιθεωρήσεις.

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε 9 ταινίες, από το 1954 (¨Χαρούμενο ξεκίνημα¨) ως το 1984, σε δύο παραγωγές του νέου ελληνικού κινηματογράφου (¨Λούφα και παραλλαγή¨ και ¨Ξαφνικός έρωτας¨).

Στην τηλεόραση έπαιξε σε διάφορες σειρές των κρατικών καναλιών, όπως ¨Αφροδίτη¨ (1977-78), ¨Ανάμεσα σε τρεις γυναίκες¨ (1982-83), ¨Οι αξιόπιστοι¨ (1982), κ.ά., ενώ συμμετείχε και σε δέκα παραστάσεις του ¨Θεάτρου της Δευτέρας¨ (1972-1981).

Είχε γράψει ποιήματα (¨Χωρίς αρχή και δίχως τέλος¨), μυθιστορήματα (¨Όταν ανθίζουν οι Κέδροι¨) και θεατρικά έργα (¨Η μάνα μου η γη¨, ¨Ο ήλιος του μεσονυχτίου¨).

Είχε παντρευτεί δύο φορές τον ηθοποιό Σταύρο Ξενίδη, ενώ η κόρη της Αλέκα Λαμπρινού (1955-2022) ήταν επίσης ηθοποιός.

Έφυγε από τη ζωή στις 2/11/2022, λίγους μήνες μετά το παιδί της…