Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΞΩΡΑΪΣΜΕΝΟΥ «ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΞΕΝΑΚΗ»,ΤΗΣ        ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΪΡΟΥ                                                                      ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΑΛΑΑΤ ΧΑΡΜΠ 32, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ .

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ  ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ «ΞΕΝΑΚΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ»

Τέτοιες μέρες περίπου του 2023, με απόφαση της  Διαχειριστικής επιτροπής της Ε.Κ.Κ., υπό την Προεδρία του ακάματου κ. Χρήστου Καβαλή,  ξεκίνησαν οι εργασίες  της ανακαίνισης των  προσόψεων του σχεδόν αιωνόβιου κτηρίου της οδού Τάλαατ Χάρμπ 32, αποδεικνύοντας άλλη μια φορά τη φροντίδα της Ε.Κ.Κ. για τα κληροδοτήματα της, πολλώ δε μάλλον των προσοδοφόρων ακινήτων της, από την εφορεία ακίνητης περιουσίας και τον επιμελή πρόεδρο της κ. Λεωνίδα Φοντριέ. Υπό την συνεχή επίβλεψη του αποτελεσματικού Προέδρου της Εφορείας Τεχνικών Υπηρεσιών και Συντήρησης, κ. Στέλιου Χαλκιά, ένα χρόνο μετά τα εργα είχαν ολοκληρωθεί και η πολυκατοικία της οδού Τάλαατ Χαρμπ, αποτελεί έκτοτε ένα απο τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα του ανακαινιζόμενου συνεχώς ιστορικού κέντρου, κλέβοντας την προσοχή των περαστικών 

Ένας αιώνας ιστορίας, με το συγκεκριμένο ακίνητο στην πρώτη γραμμή των προσοδοφόρων ακινήτων της Ε.Κ.Κ. Ας παρακολουθήσουμε την ιστορία από την αρχή. 

Είναι Μάρτιος 1936 . Η οικονομική κρίση οδηγεί  σε παγκόσμια σύρραξη, όλοι φοβούνται αλλά κανείς δεν γνωρίζει ακόμα τι πρόκειται να γίνει. Τα οικονομικά της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου είναι δυσχερή. Ο μόνος προσοδοφόρος τρόπος είναι το λαχείο που εκδίδει αλλά κι αυτό υπήρχε έντονη φημολογία ότι θα καταργηθεί από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση εκείνη την εποχή. Ο μέγας ευεργέτης της Ε.Κ.Κ.  Κωνσταντίνος Ξενάκης, είχε αφήσει, εν τω μεταξύ, στη διαθήκη του ένα σημαντικό ποσό για να χτιστεί Σχολείο. Η Κοινοτική Επιτροπή των χρόνων εκείνων αποφασίζει να το επενδύσει στην αγορά ενός προσοδοφόρου ακινήτου και με τα έσοδα που θα εξασφαλίσει, να πραγματοποιήσει  στη συνέχεια τα σχέδια του δωρητή.

Η πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης επί της οδού Σουλεϊμαν Πασά 32 (σημερινή Τάλαατ Χάρμπ) γωνία με Ντελ Ελ Μπανάτ (σημερινή Αμπντ Ελ Χαλίκ Θαουράτ). Επρόκειτο για το ακίνητο Αγκαμπάμπα, ιδιοκτησία μεγαλέμπορου μπαχαρικών και ιδίως πιπεριού, που η ανέγερση του στοίχισε 85.000 λίρες. Λόγω εμπορικών ατυχιών του ιδιοκτήτη τέθηκε σε δικαστικό πλειστηριασμό προς αναγκαστική πώληση, πλειοδότης του οποίου υπήρξε η Ε.Κ.Κ. καταβάλλοντας μόλις 45.000 λίρες  , χρησιμοποιώντας το κληροδότημα Ξενάκη γι’ αυτό και το ακίνητο μετονομάστηκε τα χρόνια εκείνα σε Ακίνητο Ξενάκη. Μεταγράφηκε στο υποθηκοφυλακείο του Καϊρου στο όνομα της Ε.Κ.Κ. στις 11 Μαρτίου 1936, σύμφωνα με την αναφορά του καθηγητή Ευθύμιου Σουλογιάννη στο βιβλίο του για την Ε.Κ.Κ

Το ακίνητο έχει εμβαδόν  ορόφου 1446 τ.μ. Περιλαμβάνει τα καταστήματα του ισογείου, τα γραφεία του πρωτου ορόφου και έξι ορόφους διαμερισμάτων, υπερβαίνοντας συνολικά τα 10.000 τ.μ

Την εποχή που αγοράστηκε όπως διαβάζουμε στο δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, στο φύλλο της 22 Μαρτίου 1936, τα  ετήσια έσοδα από τις ενοικιάσεις ανέρχοταν στις 4.500-5.000  λίρες. Από αυτά τα έσοδα άλλωστε χτίστηκε στη συνέχεια η Ξενάκειος Σχολή η οποία εγκαινιάστηκε το 1941.

Οι εφημερίδες Κάιρο και Κλειώ στις 13 Μαρτίου στην ανταπόκριση τους σχετικά με την αγορά του ακινήτου επισήμαναν  μεν την χαρά της παροικίας για την καλή και επωφελή αγορά του ακινήτου Αγκαμπάμπα αλλά συμπλήρωσαν με την εκτίμηση πως με αυτή την αγορά «εξασφαλίζεται δια παντός η Κοινότης». Η εκτίμηση αυτή των εφημερίδων προκάλεσε την μήνιν του Προέδρου της Ε.Κ.Κ., Π. Μπελλένη, ο οποίος σε επιστολή προς τον παροικιακό  τύπο, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα  του Καϊρου, ΦΩΣ, στις 27 Μαρτίου 1936, (προφανώς και σε άλλες εφημερίδες) αναφέρει ότι συμφωνεί για την επιτυχημένη αγορά αλλά διαφωνεί με την εκτίμηση ότι εξασφαλίστηκε το μέλλον της Κοινότητος, επισημαίνοντας  κατ’ αρχάς ότι από τα έσοδα του ακινήτου πρέπει να επιτευχθεί πρώτιστα το σχέδιο του ευεργέτη για ανέγερση σχολείου αλλά και για τη συντήρηση του,  τονίζοντας στη συνέχεια τα χρόνια οικονομικά προβλήματα της Κοινότητας, την έλλειψη πόρων, την αμέλεια των παροίκων να συνδράμουν,  τις αυξημένες ανάγκες πρόνοιας και τον κίνδυνο της παύσης του Κοινοτικού Λαχείου το οποίο αποτελούσε το μόνο σταθερό έσοδο.

Είναι Μάρτιος του 2025. Μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση είναι παρούσα και ο κόσμος δεν έπαψε να φοβάται  μια παγκόσμια σύρραξη. Το Αιγυπτιακό νόμισμα υποτιμήθηκε και πάλι πέρσι. Οι δεκαετίες που πέρασαν αν και μείωσαν στο ελάχιστο τα έσοδα του ακινήτου λόγω του καθεστώτος των παλαιών ενοικίων, δεν μείωσαν ωστόσο την αξία του. Πρόκειται για ένα μεγάλο κοινοτικό ακίνητο στο ιστορικό κέντρο του Καϊρου, πρόσφατα εξωραϊσμένο με φροντίδα, κοσμεί την καρδιά της πόλης και  όταν απελευθερωθεί η αγορά ενοικίων, θα αποτελεί πάλι ένα σίγουρο και σταθερό εισόδημα για τις πολύπλευρες ανάγκες της Ε.Κ.Κ., αποδεικνύοντας την επιτυχία της επένδυσης, ακόμα και 89 χρόνια μετά από εκείνη την απόφαση της κοινοτικής επιτροπής. 

Ο μέγας ευεργέτης Κ. Ξενάκης, γεννημένος στη Νάξο, ήρθε νέος στην Αίγυπτο και ήταν από αυτούς που πρωτοστάτησαν στην δημιουργία της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου. Πλούτισε από το εμπόριο βαμβακιού. Είχε δωρίσει στην κοινότητα ένα μεγάλο οικόπεδο δίπλα στο Αχιλλοπούλειο και με τη διαθήκη του , το 1922, άφησε το ποσό των 30.000 λιρών για να χτιστεί στο σχολείο, το οποίο χτίστηκε τελικά εν μέσω Β’ Π.Π. Με πρωτοβουλία του Προέδρου της Ε.Κ.Κ., Π.Μπελένη και των Π.Αυγερινού,Κ. Μουρατιάδη και Μαρίνη αγοράστηκαν μικρά γειτονικά οικόπεδα, δίπλα σ αυτό της Αχιλλοπουλείου Σχολής, προς 4 λίρες το μέτρο. Κι άρχισε αμέσως η οικοδόμηση από της εταιρεία Egyco,σε πείσμα των ψιθύρων της παροικίας πως ο καιρός ήταν ακατάλληλος για τέτοια έργα επειδη ήταν πόλεμος και οι πρώτες ύλες ακριβές και αδιαφορώντας για την πολεμική εναντίον του απο τις εφημερίδες Κλειώ και Κάιρο. Τελικά, σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλήσαμε από το Παροικιακό Λεύκωμα του Κ. Σίμου, Κάιρο 1961, η ανοικοδόμηση του κόστισε 16.000 λίρες.

  Στο Ξενάκειο φιλοξενήθηκε από τον Ιούνιο του 1941 ως το τέλος Σεπτεμβρίου, στις καλοκαιρινές διακοπές του σχολείου δηλαδή, το Υπουργείο Στρατιωτικών της Εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης κι εκεί υπογράφτηκε  στις 20 Ιουνίου 1941 η ιστορική διαταγή με αρ. 2069 από τον τότε αρχιστράτηγο, σχετικά με την ανασυγκρότηση των Ελληνικών Στρατιωτικών δυνάμεων. Στην Ξενάκειο έγιναν κι οι πρώτες Ελληνικές επιστρατεύσεις.

Τα εγκαίνια του Ξενακείου Αρρεναγωγείου, σύμφωνα με το δημοσίευμα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, έγιναν στις 9 Φεβρουαρίου 1941 στο θέατρο της Σχολής, παρουσία Αρχιεπισκόπου Σινά, Πατριαρχικού επιτρόπου, του Πρέσβυ της Ελλάδας Καψάλη και του τ. πρέσβυ Σαχτούρη, της Κοινοτικής επιτροπικής Καΐρου και του Αντιπροέδρου της Ε.Κ.Α, υψηλόβαθμων αξιωματικών που βρίσκονταν στο Κάιρο λόγω πολέμου και πλήθους παροίκων. Ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Κ., Π. Μπελλένης, ανέφερε μεταξύ άλλων, καταχειροκροτούμενος από το κοινό:

«Το Αρρεναγωγείον μας υψώνεται σήμερα υπερήφανο  πνευματικό προπύργιο του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού και καύχημα, το ανάκτορο αυτό της Παιδείας, του οποίου ο προορισμός στο μέλλον θα είναι διπλός. Να μορφώνει μεν και να ετοιμάζει καλούς και ελεύθερου Έλληνες, αντάξιους ή και ανώτερους ακόμα από τους Ιδρυτές του, αλλά και να διδάσκει δε στους πλούσιους ομογενείς ότι ο πλούτος δε είναι σκοπός αλλά μέσον που τους επιτρέπει να δημιουργήσουν μεγάλα κοινωφελή έργα όπως το προκείμενο, το οποίο απαθανατίζει τη μνήμη εκείνων οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο πιστοποιούν τις επόμενες γενιές ότι φανήκαν άξιοι και της πατρίδας και του πλούτου που απέκτησαν.»

Η Ξενάκειος ξεκίνησε ως δημοτικό, μετά λειτούργησε ως ημιγυμνάσιο, το οποίο καταργήθηκε το 1950. Το 1951 δημιουργήθηκε νηπιαγωγείο, το 1958 καταργήθηκαν η Τετάρτη, Πέμπτη και Έκτη δημοτικού και το 1959 καταργήθηκε οριστικά η Δημοτική Σχολή που στη συνέχεια επονομάστηκε «Ξενάκειος Επαγγελματική Σχολή».

Για την ιστορία, η Ξενάκειος Σχολή, όταν είχε αρχίσει η μεγάλη έξοδος των Αιγυπτιωτών, πουλήθηκε μαζί με την Αχιλλοπούλειο το 1964 , στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο Καΐρου το οποίο και στέγαζε ως πριν λίγα χρόνια , ενώ σήμερα  το κτήριο διαχειρίζεται το   Greek Campus.

Σε αντίθεση με το σχολείο, το Ακίνητο Ξενάκη  , η Κοινοτική πολυκατοικία της Τάλαατ Χάρμπ, παραμένει ιδιοκτησία της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου και θα θυμίζει πάντα τον Μεγάλο Ευεργέτη της.