Ένας Έλληνας του Καΐρου, ο Άγγελος Αθανασούλης, που άρχισε νέος με όνειρα να σπουδάζει την επιστήμη της κλωστοϋφαντουργίας στο Λονδίνο, ήταν εκείνος που γοητεύτηκε τόσο πολύ από τα παλαιά κλασικά αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν τις παλιές δεκαετίες στη Μεγάλη Βρετανία, με τις ίδιες «πριγκίπισσες» της ασφάλτου να τον κερδίζουν τόσο πολύ, που παράλληλα με το εργοστάσιο ενδυμάτων που λειτουργεί πλέον σήμερα ως επιχειρηματίας στο Κάιρο, να θεωρείται ως ο καλύτερος σε όλη τη Χώρα του Νείλου αναμορφωτής παλαιών μοντέλων, που συνεχίζουν να κυκλοφορούν στους πολύβουους δρόμους του Καΐρου.

 

 

Τον συναντήσαμε στην 25^η Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου του Καΐρου, που άνοιξε τις πύλες της στο ευρύ κοινό, για τέσσερις ημέρες, από τις 27 έως τις 30 Σεπτεμβρίου, στο Διεθνή Εκθεσιακό χώρο της Αιγυπτιακής πρωτεύουσας.

 

 

Και σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της αυτοκινητιστικής έκθεσης, ο Αιγυπτιώτης Άγγελος Αθανασούλης είναι εκείνος που δίνει το καθαρά «ελληνικό χρώμα» στο περίπτερο με 14 υπέροχα παλαιά αυτοκίνητα, όντας ο ίδιος και ο εκπρόσωπος του περίφημου «Κλαμπ των Αυτοκινητιστών» του Καΐρου, στο οποίο ακόμη και σήμερα δε μπορείς να μπεις μέσα να πιεις ή να φας κάτι, αν δε φοράς κοστούμι.

 

 

Μέσα στο ειδικό περίπτερο που προσελκύει το ενδιαφέρον όλων των δημοσιογράφων και των επισήμων, μεταφέροντάς μας σε μία παλιά ρομαντική εποχή, ο ίδιος μάς ξεναγεί στην κατακόκκινη αγγλική «MG» του 1948, που έφτασε στην Αίγυπτο στο Κάιρο, και μάλιστα από έναν Έλληνα Αλεξανδρινό, ο οποίος αργότερα το πούλησε σε κάποιον Αιγύπτιο.

 

 

Δίπλα της, φιγουράρουν μία «MERCEDES Adenauer» του 1958 και μία CHEVROLET Impala» του 1961, τύπου Babletop, που αποτελεί και ένα τα 361 μόλις τέτοια αυτοκίνητα που είχε κατασκευάσει η General Motors το 1961. Ένα από αυτά, κατάφεραν και το φέρανε στην Αίγυπτο.

 

 

Στον ίδιο όμως χώρο, υπάρχουν σπάνιες και «Rolls Royce» του 1948 και του 1952, σαν και τα μοντέλα που μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούνται από την Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ.

 

 

Και πριν συνεχίσουμε το αναλυτικό ρεπορτάζ, δείτε το χαρακτηριστικό 4λεπτο βίντεο:

 

 

 

 

 

 

 

 

«Σήμερα, στην Αίγυπτο υπάρχουν 700 μόνον παλαιά αυτοκίνητα αντίκες, εκ των οποίων τα διακόσια έχουν ήδη αναπαλαιωθεί», μάς λέει ο Αιγυπτιώτης Άγγελος Αθανασούλης, ο οποίος μικρός δεν είχε καμία σχέση με την τεχνολογία των αυτοκινήτων. Ήταν όμως ειδικός στο να επισκευάσει πλεκτομηχανές. Ήξερε λοιπόν από τον καθηγητή του στην Αγγλία και είχε μάθει το πόσο ακρίβεια χρειαζόταν για να δουλεύει μία τέτοια μηχανή, σμιλεύοντας το βαμβάκι. Έτσι, με αυτήν την ακρίβεια και την εξαιρετική προσοχή, έμαθε ο ίδιος στα χρόνια που περάσανε, σχεδόν σαν ένας αυτοδίδακτος που όμως κατέληξε να είναι από τους πλέον ειδικούς, να ξαναδίνει ζωή στα «πεθαμένα» για κάποιους αυτοκίνητα και να γίνεται πράγματι ο φύλακας άγγελος τους, όπως το λέει και το όνομά του. Με μία αγάπη για τα παλαιά οχήματα που μοιράζεται με όλο το 11μελές Διοικητικό Συμβούλιο του κορυφαίου αυτού αιγυπτιακού κλαμπ, στο οποίο είναι ο μοναδικός μη Αιγύπτιος στο ΔΣ, και το οποίο κλαμπ κυριαρχεί πάντοτε στην επικαιρότητα της Αιγύπτου, με τα ράλυ που διοργανώνει κάθε χρόνο.

 

 

Ο Αιγυπτιώτης Άγγελος Αθανασούλης θυμάται μάλιστα το 2009, όταν με μία Ford Mustang GT καμπριολέ του 1965, τερμάτισε δεύτερος σε ένα ράλυ παλαιών αυτοκινήτων, που ξεκίνησε από το Κάιρο, έφτασε στο Σαλούμ στα σύνορα Λιβύης – Αιγύπτου, και οδηγώντας μέχρι το ακριτικό Ασσουάν, στα σύνορα με το Σουδάν, διανύοντας 4.500 χιλιόμετρα σε εννέα συνολικά ημέρες.

 

 

Και παρατηρώντας τα ολοκαίνουργια σημερινά απαστράπτοντα μοντέλα αυτοκινήτων των μεγάλων εταιρειών, που εκτίθενται σήμερα δίπλα ακριβώς από το περίπτερο με τα αυτοκίνητα αυτά, παρουσιάζοντας την μεγάλη αντίθεση σε δύο διαφορετικούς κόσμους, του χθες και του σήμερα, ο κ. Αθανασούλης μας εξηγεί ότι όλες αυτές οι εξαιρετικές και ιστορικές αντίκες είναι που αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του σημερινού τεχνολογικού θαύματος, των σημερινών μοντέλων που εντυπωσιάζουν.

 

 

Αλλά, ακόμη περισσότερο εντυπωσιάζουν όλα αυτά τα περίφημα μοντέλα που από τις δεκαετίες του 1960 ήταν και αυτόματα, είχαν και κλιματισμό και είχαν υδραυλικό μηχανισμό που ανοιγόκλεινε η οροφή τους, όπως μία περίφημη Chevlolet μήκους 5,4 μέτρων (!!!).

 

 

«Όλα αυτά τα αυτοκίνητα, ήταν οι αληθινοί προπομποί των σημερινών αυτοκινήτων που εντυπωσιάζουν με τις δυνατότητες που παραμένουν να έχουν. Κάποια μάλιστα από αυτά, μπορούν και συναγωνίζονται σε ασφάλεια αλλά ακόμη και ταχύτητα τα σημερινά «αδέλφια» τους», μάς λέει ο ίδιος.

 

 

Και με λύπη του, ο Έλληνας ειδικός διαπιστώνει ότι «τα παλαιά αυτοκίνητα ήταν για να τα κρατήσουμε όσο θέλουμε εμείς. Τα σημερινά αυτοκίνητα ζούνε μόνον για να τα χαρούμε όσο το επιθυμούν οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες»…

 

 

Και ο κ. Αθανασούλης καταλήγει:

 

 

«Έχουμε εμφυσήσει σε  πολύ κόσμο την αγάπη να προσέχει τα παλαιά αυτοκίνητα και να μην τα αφήνει να πεθαίνουν… Δεν τούς αξίζει η χωματερή στα θαύματα αυτά της τεχνολογίας μίας παλιάς εποχής… Άλλωστε, πώς μπορείς να ρίξεις στο νεκροταφείο των αυτοκινήτων, και να αφήσεις να πεθάνει ένα αυτοκίνητο που θα μπορούσε σήμερα να μεταφέρει την Βασίλισσα Ελισάβετ;»