Στο πρόσωπο της επιχειρηματία Ζωής Κοκόνη, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος χαιρέτησε τους αγώνες του κυπριακού λαού
Μία φωτογραφία μετρά όσο χίλιες λέξεις!… Και όταν μάλιστα, η φωτογραφία αυτή αποτελεί το απόσταγμα μίας ζωής, μίας ιστορίας ενός πολιτισμού, ενός λαού, του λαού της μαρτυρικής Κύπρου, και όταν μάλιστα δίνεται με αγάπη προς ένα θρησκευτικό ηγέτη που προσεύχεται και καλεί καθημερινά τους ηγέτες όλου του κόσμου για την δίκαια και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος, τότε η φωτογραφία αυτή γίνεται μέρος της ιστορίας του τόπου μας.
Η Ζωή Κοκόνη, ερχόμενη στην Αίγυπτο για το ξεκίνημα τoυ 17ου παραρτήματος της εταιρείας της, Eurofast, που εκτείνεται σε πολλές χώρες με θέματα λογιστικά, φορολογικά και άλλα, τώρα και στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, όταν ήρθε να συναντήσει τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο, στην έδρα του στην Αλεξάνδρεια, τού έφερε από την Κύπρο ένα πολύτιμο δώρο, που δεν έχει οικονομική αξία αλλά έχει κατάθεση ψυχής: ένα παζλ φωτογραφιών, κορνίζα με εικόνες από το ξεριζωμένο χωριό της, το Νέο Χωριό Κυθραίας, έναν τόπο ποτισμένο από αίμα για την ελευθερία, δέκα μόλις λεπτά από την Λευκωσία. Είναι το χωριό που έζησε τις μεγαλύτερες απώλειες και σήμερα οι κάτοικοί του αναπολούν, πλέον μέσα από αυτές τις φωτογραφίες, το πότε θα μπορέσουν να ζήσουν και πάλι ελεύθερα εκεί όπου γεννήθηκαν, είδαν το φως του ήλιου και άφησαν μνήμες και θύμισες αγαπημένες…
Αυτήν την αγάπη του κυπριακού λαού προς το ιεραποστολικό Πατριαρχείο θέλησε να μεταφέρει η κα Κοκόνη στον Προκαθήμενο του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου της Ορθοδοξίας κ.κ. Θεόδωρο Β΄, ζητώντας απλά την ευχή του για την μαρτυρική Κύπρο.
Και ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος έδωσε την ευχή του, την ευλογία του, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο της κας Κοκόνη, τους αγώνες του κυπριακού λαού, που έχει αποδείξει εδώ και χιλιάδες χρόνια, ότι έχει μεγάλη καρδιά και πάνω από όλα μεγάλη πίστη στον Θεό, μία πίστη που οι ίδιοι οι κάτοικοί του στην μεταδίδουν κάθε στιγμή και με το μελαγχολικό βλέμμα τους, το ποτισμένο από τις πίκρες, δεν το βάζουν κάτω… Συνεχίζουν να αγωνίζονται… Οι σημερινοί νέοι, πάνω στην στάχτη ξαναχτίζουν παλάτια… Και μάς κάνουν και μας περήφανους… Και πάνω από όλα, κάνουν περήφανους εκείνους που τούς κοιτούν από ψηλά: τους αγνοούμενους της Κύπρου, που ακόμη ενδυναμώνουν με την μνήμη τους τους κατοίκους αυτού του υπέροχου νησιού, δίνοντάς τους κουράγιο, δίνοντας μέσα από τον μαρτυρικό τους θάνατο, ένα παράδειγμα ζωής…
Σχολιάστε