Το μήνυμα της ανάγκης για ενότητα, ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες, κυριάρχησε στη σχολική εορτή για το 1821, στο Κάιρο

Το μήνυμα της ανάγκης για ενότητα ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες, ήταν αυτό που ακούστηκε περισσότερο στην σχολική εορτή των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων στην Ηλιούπολη του Καΐρου, για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου του 1821.

Τόσο στην εορτή που οι ετοίμασαν οι δάσκαλοι και οι μαθητές της Αχιλλοπουλείου Σχολής όσο και στο αφιέρωμα για την 25^η Μαρτίου που επιμελήθηκαν οι καθηγητές και οι μαθητές της Αμπετείου Σχολής, η Υποπρόξενος Καΐρου κα Μπέσυ Παπανικολάου μίλησε για την ανάγκη ομοψυχίας και ενότητας μεταξύ των Ελλήνων, διότι οι Έλληνες μπορούν πολλά να προσφέρουν στον κόσμο και ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Μεταφέροντας πρώτα τους θερμούς χαιρετισμούς του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Ιωάννη Χατζαντωνάκη, η κα Παπανικολάου τόνισε χαρακτηριστικά ότι «η ισχύς βρίσκεται εν τη ενώσει» και αυτό αφορά όλους μας, τους Έλληνες, την παροικία, την Ελλάδα, και με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προοδεύσουμε γιατί έχουμε τις δυνατότητες. Τέλος, η Υποπρόξενος έδωσε τα συγχαρητήριά της στην νεολαία μας που εκπροσωπεί άξια την παροικία.

Μήνυμα με αναφορά σε αυτά που συμβαίνουν αυτήν την εποχή στην Ελλάδα, έδωσε και η Διευθύντρια της Αμπετείου Σχολής κα Καλλιόπη Καρά, εντοπίζοντας σε δύο τα στοιχεία που θα πρέπει να κυριαρχήσουν για να ανταποκριθούμε στην ιστορία των προγόνων μας: και αυτά είναι η μνήμη του παρελθόντος και ο συνεχής πνευματικός αγώνας. Και προσέθεσε ότι εκείνη την εποχή του ’21, σκοπός των Ελλήνων ήταν η ελευθερία. Και ο σκοπός αυτός, παρά τις δυσκολίες, επετεύχθη! Τώρα, ζούμε σε μία εποχή που διακυβεύεται κάτι άλλο για την πατρίδα μας και την ταυτότητά μας, που αυτήν πρέπει τελικά να προστατεύσουμε.

Χαιρετισμούς για την ημέρα της Εθνικής εορτής μετέφερε και ο κ. Νικόλας Βαδής. Στην Αχιλλοπούλειο, μιλώντας εκ μέρους και μεταφέροντας τους χαιρετισμούς του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Χρήστου Καβαλή και όλης της Διαχειριστικής Επιτροπής, ο Αντιπρόεδρος της ΕΚΚ ευχήθηκε χρόνια πολλά σε όλους για την Εορτή της Εθνικής Παλλιγγενεσίας και τόνισε ότι η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου είναι πάντοτε στο πλευρό της Αχιλλοπουλείου. Εξάλλου, μιλώντας στην Αμπέτειο Σχολή, μετέφερε τους χαιρετισμούς του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθούς κ. Δαμιανού, επισημαίνοντας ότι ο σεβάσμιος ιεράρχης και η Ιερά Μονή Σινά στηρίζει πάντοτε την Μεγάλη του Γένους Αμπέτειο Σχολή και εξέφρασε τα προσωπικά του συγχαρητήρια στους μαθητές και τους καθηγητές τους.

Από την πλευρά του, ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Κήμης Φλεβοτομάς, μιλώντας στην εορτή της Αχιλλοπουλείου, αναφέρθηκε στην θεσμοθέτηση της Εθνικής μας εορτής που έγινε το 1838 με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα και ευχήθηκε συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης.

Καλωσορίσοντας όλους τους παρεβρισκομένους, ο Διευθυντής της Αχιλλοπουλείου Σχολής κ. Χαράλαμπος Κουγεμήτρος εξέφρασε την ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια όλων που γιορτάζουμε την επέτειο της έναρξης της Επανάστασης  του 1821. «Μαζί με την Εθνική μας επέτειο εορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που συμβολικά ταυτίστηκε με την Επανάσταση  του λαού μας για να υποδηλώσει ότι το χαρμόσυνο μήνυμα της λύτρωσης και της σωτηρίας του ανθρώπου, μέσω της Ελεύσεως του Υιού του Θεού, εξομοιώνεται  με τη Λύτρωση του Έθνους μας από την αβάσταχτη τουρκική σκλαβιά. Για άλλη μία φορά η πατρίδα μας πανηγυρίζει για δύο «Χαίρε»: Το «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία και το Χαίρε ω Χαίρε Ελευθερία»!

Τέλος, ο εκπαιδευτικός κ. Βασίλης Φλώρος μίλησε για τη σημασία της ημέρας της 25^ης Μαρτίου, επισημαίνοντας:

«Η 25η Μαρτίου είναι μέρα  που έχει διπλή σημασία για τους Έλληνες. Είναι θρησκευτική και εθνική γιορτή. Είναι η ημέρα εορτασμού της επανάστασης του 1821 αλλά και ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Η λέξη «ευαγγελισμός» αποτελείται από δύο επί μέρους λέξεις, δηλαδή «εύ» και «αγγελία», και δηλώνει την καλή είδηση, την καλή αγγελία. Πρόκειται για την πληροφορία που δόθηκε δια του Αρχαγγέλου, ότι ο Λόγος του Θεού θα πάρει σάρκα και οστά για την σωτηρία του ανθρώπου. Ουσιαστικά, πρόκειται για την εκπλήρωση της υποσχέσεως του Θεού, που δόθηκε μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας. Γι’ αυτό, η πληροφορία της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού είναι η μεγαλύτερη είδηση μέσα στην ιστορία.

Η εμφάνιση, πρώτα, του αρχαγγέλου και ο χαιρετισμός του, τάραξαν τη Θεοτόκο. Μετά τη διαβεβαίωση του αρχαγγέλου ότι θα γίνει Μητέρα του Θεού, η Θεοτόκος ρωτάει με φρόνηση: «Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;». Όταν όμως ο αρχάγγελος τη διαβεβαίωσε πως όλα θα γίνονταν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη δύναμη του Θεού, εκείνη ολόψυχα και ανεπιφύλακτα συγκατατέθηκε, με τα εξής λόγια: «ίδου η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».

Πόση ευτυχία λοιπόν θα πρέπει να αισθάνθηκε η αγνή εκείνη κόρη, όταν ο άγγελος της ανακοίνωσε τον απώτερο σκοπό της ύπαρξής της! Αυτό αποτέλεσε τη μεγάλη έμπνευση να ξεκινήσουν οι πρόγονοί μας τον υπέρ πάντων αγώνα τους τη μέρα ακριβώς που η θρησκεία μας διάλεξε να γιορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα της Θείας Ελεύσεως!

Έτσι όπως στέναζε η ανθρωπότητα παγιδευμένη στα σκοτάδια της αμαρτίας, έτσι υπέφερε και το ελληνικό γένος, σε μια σκλαβιά όχι και πολύ πιο διαφορετική, για τετρακόσια περίπου χρόνια. Γι’ αυτό οι Έλληνες επέλεξαν την ημέρα αυτή για να ξεκινήσουν την Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821, δηλαδή την ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Ήταν η εποχή εκείνη που ωρίμασαν οι συνθήκες και οι καταστάσεις για το ξεσήκωμα του ελληνισμού. Η επανάσταση ξεκίνησε από τα νότια διαμερίσματα του ελλαδικού χώρου επειδή εκεί υπήρχαν πολλοί εμπειροπόλεμοι άνδρες και πλούσια ναυτική δύναμη ώστε να επιτευχθεί ένα δυναμικό χτύπημα από στεριά και θάλασσα.

Πριν από 193 χρόνια, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας οι Έλληνες, ορκίστηκαν  «Λευτεριά ή Θάνατος». Οι Έλληνες που έζησαν στη σκλαβιά 400 περίπου χρόνια κρατώντας όμως μέσα τους αναμμένη την ελληνική φλόγα, άρπαξαν τα όπλα, πολέμησαν γενναία και έδιωξαν τους εχθρούς από την Ελλάδα.

Οι κλέφτες και οι αρματωλοί αποτέλεσαν τον πρώιμο στρατό της νέας Ελλάδας, την αστείρευτη δεξαμενή απ” όπου ξεπήδησαν τα λαμπρά αστέρια της Ιστορίας μας: ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης ο Αθανάσιος Διάκος, οι Σουλιώτισσες.

Η Επανάσταση του ’21 πέρασε πολλές δύσκολες στιγμές. Κινδύνεψε ακόμα και να συντριβεί. Όχι μόνο γιατί ο κατακτητής ήταν ανελέητος, αλλά και γιατί οι κοτζαμπάσηδες, οι μεγαλοκαραβοκυραίοι, οι Φαναριώτες συκοφαντούσαν τους Φιλικούς, συνωμοτούσαν σε βάρος των λαϊκών αγωνιστών, που μαζί με την εθνική λευτεριά ζητούσαν και κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν δίστασαν μάλιστα να καταφύγουν σε διώξεις και δολοφονίες λαϊκών ηγετών, όπως του Αντ. Οικονόμου, του Μελέτη, του Οδ. Ανδρούτσου, αλλά και αργότερα να φυλακίσουν τον Κολοκοτρώνη, να διώξουν τον Μακρυγιάννη κ.ά. Κατέφυγαν ακόμα και σε εμφύλιους πολέμους, σπρωγμένοι από τους Άγγλους «κηδεμόνες» και άλλους «προστάτες». Μέσα από όλες αυτές τις συγκρούσεις, ωστόσο κατάφερε να αναδειχθεί το νεοσύστατο ελληνικό έθνος, σημαίνοντας μία νέα εποχή για τους Έλληνες.

Ο ξεσηκωμός του 21 δεν είναι ένα απλό ιστορικό γεγονός. Είναι κορυφαία στιγμή της πορείας του έθνους μας. Απόδειξε περίτρανα πως ο λαός μας ξέρει ν’ αγωνίζεται και να  μεγαλουργεί.

Το μήνυμα του 21 είναι επίκαιρο διαρκώς. Μονιασμένοι είμαστε ακαταμάχητοι. Δεν υπολογίζουμε αντιξοότητες και εμπόδια των εχθρών μας. Τιμώντας σήμερα  τους ήρωες του ’21, ας δώσουμε την υπόσχεση πως εμείς οι νεότεροι θα σταθούμε άξιοι συνεχιστές της ιστορίας μας και της δόξας εκείνων.

ΖΗΤΩ ΤΟ 1821

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ»  

Στις δύο σχολικές εορτές, εκτός από τους προαναφερόμενους, το τιμητικό παρών έδωσαν ο Συντονιστής Εκπαίδευσης κ. Παύλος Καπίδης, ο κ. Γιώργος Χριστοφίδης από το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της Ελληνικής Πρεσβείας, ο Κοινοτικός Επίτροπος Καΐρου κ. Μανούσος Δαμουλάκης και ο Πρόεδρος της Χιακής Αδελφότητας κ. Λάμπρος Μπενοβίας.

Και οι δύο σχολικές εορτές, της Αχιλλοπουλείου και της Αμπετείου Σχολής ολοκληρώθηκαν με την ανάκρουση των δύο Εθνικών Ύμνων, της Ελλάδας και της Αιγύπτου.