Το τελευταίο «αντίο» στον αξέχαστο Επίτιμο Πρόεδρο του Συλλόγου Αιγυπτιωτών Σουέζ και Πορτ Τεουφίκ, Γιώργο Κουάνη
Φτωχότερες απέμειναν οι τάξεις του Αιγυπτιωτισμού, με την αιώνια φυγή του πολυαγαπημένου φίλου Γιώργου Κουάνη, ενός Αιγυπτιώτη που η κοινωνική προσφορά του ήταν πράγματι ανεκτίμητη. Προσήνης, καλοπροαίρετος, με την καλή σκέψη και τον όμορφο λόγο για τον καθένα, πρόθυμος να βοηθήσει σε ό,τι κι αν τού ζητούταν, θα τόν θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη, και η σκέψη του θα γεμίζει με γλυκύτητα τη νοσταλγία μας.
Μέσα λοιπόν από ένα μεγάλο ντοσιέ που μού είχε εμπιστευτεί, ως ύστατο φόρο τιμής γι΄ αυτήν του την προσφορά, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω λιγοστές μονάχα στιγμές της πλούσιας σε δράση ζωής του.
Ο Γιώργος Κουάνης, το γένος Ατζέμη, γεννήθηκε στο Σουέζ στις 22/4/1922 και ως το 1956 έζησε στη Νειλοχώρα και κατόπιν μέχρι το 1975 στο Βελγικό Κονγκό, οπότε και επαναπατρίστηκε.
Στη διάρκεια αυτή εργάστηκε διαδοχικά ως λογιστής, ταμίας και αρχιλογιστής, αφήνοντας πίσω του τις καλύτερες αναμνήσεις στους συναδέλφους του.
Με τον Προσκοπισμό ασχολήθηκε από μικρός και συγκεκριμένα στις 25/3/1933 έδωσε την προσκοπική υπόσχεση, συμμετέχοντας στην 1η Ομάδα Προσκόπων Σουέζ, για να ανεβεί όλα τα σκαλοπάτια της προσκοπικής ιεραρχίας : Αρχηγός Συστήματος σε Σουέζ, Μίνια και Ελίζαμπετβιλ, Έφορος παρά Τ.Ε. και Π.Ε. Καΐρου και Π.Ε. Σαρωνικού, Αναπληρωτής Έφορος Περιοχής Αποδήμων-Γενικής Εφορείας Σ.Ε.Π., μέλος του Δ.Σ. της ΚΕΠΠΕ, κ.ά. Ήταν επίσης ιδρυτής προσκοπικών συστημάτων σε Σουέζ, Ζάντοβιλ, Κολονέτι, Κατάγκα, κ.ά, ιδρυτής και συντάκτης σχετικών εντύπων, λαμβάνοντας πλήθος τιμητικών διακρίσεων και μεταλλίων, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε διεθνή προσκοπικά fora. Ας μη ξεχνάμε δε, πως ήταν από τους εμπνευστές της ίδρυσης στην Αθήνα του «Συλλόγου Παλαιών Προσκόπων και Οδηγών Σουέζ και Πορτ-Τεουφίκ», που μετεξελίχθηκε στο «Σύλλογο Αιγυπτιωτών Ελλήνων Σουέζ και Πορτ-Τεουφίκ», του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος (1986-87) και κατόπιν ανακηρύχτηκε Επίτιμος Πρόεδρός του.
Μέλος σε πολλά Δ.Σ. Συλλόγων, εκτός των άλλων, διετέλεσε Πρόεδρος στην Ελληνική Εστία Ηλιουπόλεως Καΐρου, στην Ελληνική Κοινότητα Ελίζαμπετβιλ-Λουμπουμπάσι, στη Λέσχη Lions Ψυχικού και «Ποσειδών» Παλαιού Φαλήρου. Παράλληλα, υπήρξε μέλος της ελληνικής καϊρινής τεκτονικής στοάς «Ίσις» και διαφόρων αθλητικών σωματείων, όπου έπαιζε ποδόσφαιρο, βόλεϊ, μπάσκετ και τένις. Σημειώνουμε, πως με τη σύζυγο του Μαρίκα δίδαξε στο σπίτι του και σε όλα τα ελληνικά σχολεία της Ελίζαμπετβιλ για 3 χρόνια γλώσσα, ιστορία και θρησκευτικά. Παράλληλα, συμμετείχε και διοργάνωνε ραδιοφωνικές εκπομπές, θεατρικές παραστάσεις και εκδηλώσεις κάθε είδους, ενώ κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά έντυπα σε Αίγυπτο, Βελγικό Κονγκό και Ελλάδα. Για όλη αυτή τη δράση του τιμήθηκε πολλάκις από κρατικούς, εκκλησιαστικούς και σωματειακούς φορείς.
Αγαπώντας βαθειά και αληθινά το συνάνθρωπο, προέβη σε σημαντικές φιλανθρωπικές πράξεις, κι έτσι για παράδειγμα υπήρξε μέγας ευεργέτης του «Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αιγυπτιωτών», ευεργέτης του «Πανελληνίου Συνδέσμου Ομογενών Ζαΐρ, Ρουάντα, Μπουρούντι», δωρητής του «Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων», κ.ά.
Τέλος, συνέγραψε και εξέδωσε το 1998 το εξαίρετο βιβλίο «Αναμνήσεις από την ελληνική παροικία Σουέζ και Πορτ-Τεουφίκ».
Το ντοσιέ που μού πρόσφερε είχε ως τίτλο «Ζωντανές Μνήμες». Και πράγματι, όχι μόνο για μένα, όχι μόνο για τους Σουεζιανούς, όχι μόνο για τους Αιγυπτιώτες, αλλά σε όλους όσοι είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν, ο Γιώργος Κουάνης θα αποτελεί πάντοτε μια Ζωντανή Μνήμη.
Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
Σχολιάστε