Σε ηλικία 73 ετών, ο Καθηγητής και ο κατ’ εξοχήν Ιστορικός των Ελλήνων της Αιγύπτου, Ευθύμιος Σουλογιάννης, επέστρεψε στον Δημιουργό του. Προσωπικότητα, που την χαρακτήριζε η καλοσύνη, η επιστημοσύνη, η δημιουργικότητα και η ανεξάντλητη εργατικότητα, αφήνει πραγματικά ένα κενό στον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό.

Η κηδεία του έγινε την Τετάρτη 1 Απριλίου, σε στενό οικογενειακό κύκλο στον Ιερό Ναό του Κοιμητηρίου Νέας Φιλαδέλφειας.

Αμέσως μετά την αναγγελία του θανάτου του μεγάλου Αιγυπτιώτη, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Χρήστος Καβαλής εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη για τη «μεγάλη απώλεια για όλους τους Αιγυπτιώτες». Και ο Πρόεδρος της ΕΚΚ συνέχισε:

«Προσωπικά τον γνώριζα από φοιτητής και με τιμούσε με την αλληλογραφία του και τις συμβουλές του. Ήταν Αιγυπτιώτης, κοσμοπολίτης και λαμπρός Άνθρωπος.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και σε όλους τους φίλους και συνεργάτες του.

Δυστυχώς την ώρα που έχουμε τη μεγάλη ανάγκη της σοφίας και μεγαλοσύνης κάποιων ανθρώπων, μάς αφήνουν για το αιώνιο ταξίδι τους!

Στην περίπτωση αυτή, τουλάχιστο, μάς παρηγορεί το λαμπρό έργο που μάς άφησε και θα μείνει αθάνατο, βοηθώντας να μην χαθούν τα ίχνη…»

Τη βαθιά της θλίψη για το χαμό του μεγάλου Αιγυπτιώτη εξέφρασε και η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας προς την οικογένειά του.

Από την πλευρά του, ο Ηλίας Χαλαμανδάρης τόνισε ότι «η καλοσύνη του Ευθύμιου Σουλογιάννη, η προσφορά του, η σοφία του, η επιστημοσύνη του, η δημιουργικότητα και η ανεξάντλητη εργατικότητά του, αλλά κυρίως η ανθρωπιά του, θα μάς λείψουν πολύ. Είναι από τις μετρημένες περιπτώσεις που λες ‘Είναι πράγματι αναντικατάστατος’.

Θυμάμαι που μας έλεγε πριν μερικά χρόνια ‘Ό,τι είναι να κάνουμε, να το κάνουμε γρήγορα γιατί δεν μας παίρνει ο χρόνος’. Πριν χαθούν τα ίχνη…»

Λίγα Λόγια για τον Ευθύμιο Θ. Σουλογιάννη

Ο Ευθύμιος Θ. Σουλογιάννης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1942), όπου παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα. Πτυχιούχος φιλολογίας και ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1964) και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ρώμης -La Sapienza, όπου υποστήριξε θέμα από τη νεότερη παρουσία του ελληνισμού στα Βαλκάνια. Παρακολούθησε μαθήματα ιστορίας και κοινωνιολογίας του μεσογειακού χώρου στα Πανεπιστήμια Aix-en-Provence (1963), Siena (1968) και Perugia (1969). Έκανε έρευνες στην ιστορία του έξω ελληνισμού, στη Βενετία και άλλες πόλεις της Ιταλίας, στην Αίγυπτο, καθώς και στην Ιερουσαλήμ, τη Μονή Σινά και το Άγιον Όρος. Δημοσίευσε πάνω από 150 μελέτες και άρθρα φιλολογικού και ιστορικού περιεχομένου. Χρημάτισε πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων (Αθήνα) και πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Αιγυπτιωτικών Σωματείων Ελλάδας-Αιγύπτου.