Ο «θησαυρός» της Παναγίας Ηλιουπόλεως Καΐρου, που η αξέχαστη Στέλλα Κυριάζη πρόλαβε να ανακαινίσει – Θαυμάστε τί άφησε…
Δύο γεγονότα προσεγγίζουν την αιγυπτιώτικη επικαιρότητα τις επόμενες ημέρες στο Κάιρο:
Το πρώτο, το «Πάσχα του καλοκαιριού, που όλοι οι Αιγυπτιώτες θα ζήσουν με κατάνυξη στις εκκλησίες της αιγυπτιακής πρωτεύουσας, και κυρίως στον Καθεδρικό ναό της «Φυγής εις Αίγυπτον» Παναγίας Ηλιουπόλεως Καΐρου, προεξάρχοντος του Πατριαρχικού Επιτρόπου Καΐρου Μητροπολίτου Μέμφιδος κ. Νικοδήμου
Ένας περικαλλής ναός που πραγματικά ξαναέζησε στιγμές δόξας με την εκ βάθρων ανακαίνιση που έτυχε πριν από 7-8 χρόνια από τον Ευεργέτη Κυριάκο Κυριάκο και την αείμνηστη Ευεργέτιδα του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, την αξέχαστη Στέλλα Κυριάζη.
Οι μεγάλοι ευεργέτες: ο Κυριάκος Κυριάζη και η αξέχαστη Στέλλα Κυριάζη
Το δεύτερο είναι ότι δύο εβδομάδες μετά τη μεγάλη αυτή εορτή της Χριστιανοσύνης, συμπληρώνονται ακριβώς δύο χρόνια από τον αδόκητο χαμό της κόρης του Συναδινού, του μπαουάμπη του Ελληνικού Κέντρου Κέντρου, που χάρισε στην ομογένεια μία υπέροχη οικογένεια, με τη μοναδική Στέλλα να ξεχωρίζει για την αγάπη της προς όλον τον κόσμο και τις ευεργεσίες που έκανε μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής της, στις 31 Αυγούστου του 2017.
Αυτή τη μεγάλη γυναίκα, τη Στέλλα Κυριάζη, ας θυμηθούμε όλοι όσοι επισκεφτούμε την εκκλησία της Ηλιούπολης αυτές τις ημέρες που κατακλύζει από κόσμο, και ανάβοντας και ένα κεράκι στη μνήμη της μεγάλης αυτής αυτής Αιγυπτιώτισσας, της μεγάλης αυτής Ελληνίδας, ας στρέψουμε το βλέμμα μας για να δούμε το τεράστιο έργο που πρόλαβε να ολοκληρώσει με την ανακαίνιση ενός από τους πιο ιστορικούς ναούς της ομογένειας.
Από το βιβλίο του Νίκου Κάτσικα που εξέδωσε το 2013 με τίτλο «100 χρόνια ζωής» που εξέδωσε για τον ένα ζωής της υπέροχης αυτής εκκλησίας, που αποτελεί κόσμημα για τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, θαυμάστε σε φωτογραφίες του Αμπντάλα Νταεουστάσι, το έργο που άφησε με τη στήριξη του πάντα δραστήριου συζύγου της, Κυριάκου Κυριάζη, η αξέχαστη «Μάνα της καϊρινής παροικίας», η αξέχαστη Στέλλα Κυριάζη, με την πεποίθηση ότι πάντα θα ατενίζει το έργο της από εκεί ψηλά όπου βρίσκεται τώρα και θα αγαλλιάζει η ψυχή της…