Εμμανουήλ Ρούκουνα: “ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΝΕΡΑ”
Zephyros A. Kafkalides
Αίγυπτος συνέχεια
Αν και βρισκόμαστε a Nano-second to Midnight – όπως αναφέρει ο πρώην υπουργός του Ronald Reagan και διαπρύσιος κριτής της επαρμένης Δύσεως – Paul Craig Roberts, εμείς θα παλινδρομήσουμε σε χώρους γνώριμους και σε εποχές χαμηλών ταχυτήτων. Ένα εμβριθέστατο κείμενο αποτέλεσε το εξωτερικό ερέθισμα για μια ακόμη αναφορά στην Αίγυπτο.
Πρόκειται για το βιβλίο του συμπατριώτη μας Ακαδημαϊκού- Εμμανουήλ Ρούκουνα (Γεννήθηκε στο Zαγαζίκ της Aιγύπτου). Τίτλος του: «Πάμε στα Νερά»! Κυκλοφόρησε πριν 13 χρόνια από τις εκδόσεις Εστία. Ένα βιογραφικό κείμενο που ουσιαστικά αποτελεί το ανθρώπινο υπόβαθρο μιας λαμπρής, όπως είναι γνωστό, νομικής πορείας στο χώρο του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Αξίζει να διαβαστεί και να μελετηθεί ξανά και ξανά! Ένας θησαυρός γνώσεων, μια ευρύλογος ανάλυση του αιγυπτιώτη ελληνισμού. Και είναι μεγάλη αλήθεια αυτό που γράφει για τους Αιγυπτιώτες που εγκατέλειψαν τη χώρα του Τουταγχαμών : « Όταν δεν έχεις οικογενειακή ή άλλη σχέση στην Ελλάδα, είναι αδύνατον να κερδίσεις τον χαμένο χρόνο. Όταν αλλάζεις ζωή συνειδητοποιείς ότι ο χρόνος είναι εχθρός, που δεν θα νικήσεις ποτέ». Και συνεχίζει : «Μπαίνοντας στο πλοίο, ο Γιώργος Φιλίππου Πιερίδης ( ο αξιόλογος Κύπριος λογοτέχνης) έχει γράψει χαρακτηριστικά ότι δεν ήξερε αν πήγαινε στην πατρίδα του ή αν έφευγε από την πατρίδα του (Αίγυπτο) ».
Τη μνήμη της πατρίδας ουσιαστικά τη συγκρατεί και την τρέφει η γη. Εκείνοι που κράτησαν γη στην Ελλάδα, γύριζαν στην πατρίδα. Άφηναν βέβαια μια άλλη πατρίδα – διότι τι άλλο από πατρίδα είναι ο τόπος όπου οι πρόγονοί τους είχαν εγκατασταθεί από τα μέσα του 19ου αιώνα; Όποτε πηγαίνω στο Κάιρο επισκέπτομαι το κοιμητήριο στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και προσκυνώ τους τάφους των προγόνων – εκεί βρίσκονται τα κόκκαλα ελλήνων που έζησαν κάποτε στο φιλόξενο τόπο. Τάφοι μεγάλων ευεργετών και ακόμη ηρώων που έπεσαν στη μάχη του Ελ Αλαμέιν, τάφοι τους οποίους κοσμούν έργα σπουδαίων καλλιτεχνών (Κατζαμάνης, Φώσκολος…) Ένας ολόκληρος κόσμος! Μια νεκρόπολη, μια ιστορία του συνεχώς ανακυκλούμενου ελληνισμού, ο οποίος πάντα αναγκαζόταν να εγκαταλείπει αυτά που νόμιζε κεκτημένα και αιώνια. Κεκτημένα δεν υπάρχουν. Αιώνια δεν υπάρχουν. Υπάρχουν οι συντυχίες που όρισαν και θα ορίζουν τη μοίρα μας. Υπάρχει η τυχαιότητα. Υπάρχει όμως και η θέληση και η εξυπνάδα να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, η δυνατότητα να αποκωδικοποιούμε τα εξωτερικά ερεθίσματα (όσο φοβογόνα και απορριπτικά κι αν είναι) προς όφελος μας.
Διαβάστε το βιβλίο του Ρούκουνα! Δεν είναι μόνον οι βιωματικές αφηγήσεις του που θα σας τέρψουν, αλλά πάνω απ όλα, είναι η πνοή φιλοσοφικής σύνθεσης που διαπερνά το τέταρτο μέρος του!
Σχολιάστε